Dyzet e Katër Orët e Pashkës së Zotit tonë Jezu Krishti

24 Orët e Pashkës së Amare të Zotit tonë Jezu Krisht nga Luisa Piccarreta, Vajza e Vogël e Dëshirës Divine

† Ora e Njëzetë e Parë
Nga 1 deri në 2 PD †

Ora e Dytë e Agonisë së Jezusit mbi Kryqin

Përgatitja para çdo Ore

Fjala e Dytë:
“Sot do të jenë me Unë në parajsë.”

Zoti im i shpëtimit i vrarë mbi kryqin! Kur lutem me Ty, fuqia e dashurisë dhe vuajtjes së Tij më mbajnë syrin tërhequr tek Ti. Por zemra ime dëshiron të thërret kur shoh se vuajmë aq shumë. Je i konsumuar nga dashuria dhe dhimbja. Flamët që digjen në zemrën Tende janë aq larta sa qafë e reduktojnë zemrën Tende në hiri. Dashuria ju të kufizuar është më e fortë se vdekja vetë. Dëshironi ta jepni një dalje, shikoni hakmarrësin në të djathtën Tënd dhe i merrni atë nga ferri. Mëshira juaj prek zemrën e tij. Ai transformohet plotësisht, e njohu dhe e pranoi Ty si Zot dhe thërret me pendim të sinqertë për jetën e tij të gabuar:

“Zoti, kujtohu më kur hyn në mbretërinë Tende!” Dhe Ti nuk heshtet t’ia pjeshgjepej atij:

“Vërtetë thonë juve se sot do të jenë me Unë në parajsë.”

Kështu e keni arritur triumfin e parë të dashurisë Tende. Por unë shoh edhe se dashuria Juaj fitoi zemrën jo vetëm të hakmarrësit, por edhe të shumë njerëzve që po vdesin. O, Ti i jepësh gjakun Tënd atyre, dashurinë Tende, meritat e Tij dhe përdorni të gjitha mjetet në dispozicion të Zotit për ta ngjallur zemrat e tyre dhe t’i fitojë Ty. Por edhe në këtë moment dashuria Juaj është penguar. Sa njerëz që po vdesin i refuzojnë atë, mosbesojnë Tij dhe humbën shpresën! Dhimbja juaj për këtë është aq e madhe sa Ti t’i mbulosh përsëri me dhimbje.

Dëshiroj, Jezu im i ëmbël, të fitojë faljen për ata që humbën shpresën në mëshirën Tende në momentin e vdekjes. Dashuri ime e ëmbël, ngjitë besim dhe besim tek Ti te gjithë njerëzit, veçanërisht atyre që janë në agoni të vdekjes. Për shkak të premtimit që i keni dhënë hakmarrësit, ju dhuroni tyre dritë, forcë dhe ndihmë për t’u vdekur shenjtë dhe fluturuar nga Toka drejt Parajsës. Mbyllni të gjitha shpirtrat në Trupin Tënd më të Shenjtë, në Gjakun e Tij dhe në Plagët e Tij. Për meritat e Gjakut Tënd të çmuar, mos leju që asnjë shpirtër t’u humbasë. Le të jetë zëri i Gjakut Tënd edhe tashmë premtim ngushëllues për të gjitha shpirtrat: “Sot ende do të jenë me Unë në Parajsë.”

Fjala e Tretë:
“Nënë, kjo është fëmija juaj!” “Kjo është nena juaj!”

O Zoti im i varfruar! Vështrimet tuaja rriten gjithnjë e më shumë. Në kryqin ti je vërtet Mbreti i dhimbjes. Midis tërës së dhimbjeve të tua, asnjë shpirt nuk ikën nga ti; ti u jep çdo një jetën tande. Dashuria juaj, megjithatë, e sheh vetveten poshtëruar nga krijesat. Pasiqë s'ka gjetur rrugë dalje, bëhet gjithnjë e më tërheqës dhe ta lejon ti përballoj tortura të papërshkrueshme. Në këtë dhimbje, ajo provon t'i kuptoj çfarë do të ishte mundur për tu mposhtur njeriun, dhe ju lejojnë ti flas:

"Shiko, shpirti im, sa shumë kam dashuruar ty. Nëse nuk dëshiron të kesh mëshirë për veten tande, paku mos ke mëshirë për dashurinë time!"

Ndërkohë, pasiqë s'ke asgjë tjetër që ta jepësh shpirtrave, ti kthehen syve të nënës sënde. Vështrimi juaj e torturon atë deri në vdekje, duke e varfruar edhe aty. Njëna me tjetrin kuptojnë njëri-tjetrin, dhe është një konsolatë për ty dhe një kënaqësi që mund të i jepësh nënën time besnike humanitetit të varfër. Në John ti shihesh gjithë racën njerëzore. Ti flas me zë aq tëndësishëm sa qdo zemër njerëzore do të prekje:

"Njëna, kjo është fija jote! ” dhe Johnit:

“Kjo është nëna jote!”

Zëri ytë hyjnë në zemrën e nënës, dhe bashkuar me zërin e gjakut tënde vazhdon:

"Njëna ime, ty ua besoj gjithçka fëmijët e mi. Tërë dashurinë që je për mua, je edhe për ta. Kthej tërë puna dhe tërën tëndësi nënore ndaj fëmijëve time; ti do t'i shpëtosh gjithçka për mua."

Njëna pranon propozimin. Por tashmë vështrimet tuaja janë aq të rrepta sa ti tërhiqesh përsëri në heshtje.

Dëshiroj, o Jezu im, t'i shlyej gjithçka fyerjet dhe blasfemitë që iu bënë Zonjë Shëndoshte dhe për mungesën e falenderimit të shumë njerëzve që nuk dëshirojnë ta njohin mirësinë tuaj duke na dhënë Marinë si nënë tande.

Si mund të tregojmë falëndërimin tonë për një mirësi të tillë? Duke u kthyer tek ti, o Jezu im, dhe duke ofruar Gjakun tuaj, plagët e tua dhe dashurinën e pafundme të Zemrës sande si flijim. O Zonjë Shëndoshte, sa lulëzues je kur dëgjon zërin e Jezusit tënd të mirë, i cili t'ua lëshon ty si nënë për ne të gjithë!

Ju falenderojmë për këtë, Zonjë Shëndoshte. Për ta falenderuar ashtu si duhet, ju ofrojmë falenderimin e Fijit tande vetëm. O Mari, je nëna jone, kujdesohu për ne dhe mos na lejo të ndeshim ty edhe një herë. Mbajne gjithnjë afër Zemrës së Jezusit. Me duart e Tende lidhne të gjithëve aq fort me Atë sa t'ju ikemi kurrë nga Ai. Me veprat e mia dëshiroj t'i shlyej fyerjet që iu bënë Jezusit tënd në ty, njëna e ëmbël.

Jezu, ndërsa je i zhvendosur në një det dhimbjeje, ti kujdeshe për shpëtimin e shpirtrave edhe më shumë. Por unë nuk do të mbetë i paluajtur, por si një gjel, do t'i nis fluturim plagëve tuaja, ta puth plaçkën e tyre dhe ta imërroj gjakun tuaj sa të mund të therrë: “Shpirtra, shpirtra!” Dëshiroj t'u mbaj kokën tuaj, plagosur me trëndafila dhe tortuar nga dhimbja, për ti bërë riparim Atje dhe ta lutem mëshirë, dashuri dhe falje për të gjitha.¹

Mbretëro në shpirtin tim, O Jezu! Shpëtimi i tij nga të gjitha devijimet përmes thornave që hyjnë në kokën Tende dhe mos më lejo asnjëherë t'u largoj.

Sytë e mirësisë së lartë sime, edhe pse plot me gjak, shikoni mua, të vështirën time, dobësinë time, shikoni zemrën time të varfër dhe bini që ta përjetoj efektet e çuditshme të shikimit të shtyrë.

Veshët e Jezusit tim, edhe pse t'u bëjnë shtëpi nga fyerjet dhe blasfemitë e keqve, O dëgjo mua! Dëgjoni lutjet time dhe mos i injorojni falimet time. Dëgjoni, O Jezu, qajkën e zemrës sime. Ajo do të qetësohet kur Të keni mbushur atë me dashurinë Tende.

O fytyrë e bukurisë së fëmijëve të njeriut! Shfaqja mua dhe le t'ju shoh që ta çoj zemrën time të varfër nga gjithçka dhe nga kushdo. Buqësia juaj më bind dhe me tërheq përgjatë në Ju.

Goja e ëmbël e Jezusit tim, flas mua! Zëri ytë rrezaton vazhdimisht brenda mije. Fuqia e Fjalës Tende shkatërron gjithçka që nuk është vullneti i Perëndisë, atë që nuk është dashuri.

Jezu, hap krahët tuaj për të më pranuar. Shtri krahët tuaj për ta marrë mua. Le kjo mbajtje të jetë aq e ngushtë sa asnjë fuqi njerëzore nuk mund t'me largoj nga Ju.

Supe të shenjta të Jezusit tim, gjithmonë të forta dhe të qëndrueshëm në vuajtje për dashuri ndaj mije, jeni më forcë, qëndrimi dhe trimëri në vuajtje për dashuri të Tij. Jezu, mos lejo t'u bëj i papërfillshëm në dashuri, por lejoni ta bashkoj me pamundësinë Tende.

Gji e Jezusit tim, ndezur nga flakët e dashurisë, jeni më flamjet tuaja, ju nuk mund të i mbajni më aty, dhe zemra ime i kërkon ato me dëshirë, do t'i duhej edhe ta kaloj përmes gjakut Tënd dhe plagëve Tua. Janë flamët e dashurisës sime që Ju bëjnë më shumë dhimbje. Jezu, mirësi ime më e madhe, jeni më një pjesë të saj gjithashtu. A ka ndonjë shpirt aq i ftohtë dhe aq i varfër në dashuri si ai im që t'ju lëviz për falje?

Dorët e Jezusit tim, ti qenë krijuesi i qiellit dhe tokës, tashmë ju nuk mund të lëvizni më. Jezu, vazhdoni krijimin Tua, bëjeni krijim dashurie. Krijoni në gjithçka që jam një jetë tjetër, një jetë hyjnore. Flasni një fjalë krijimi mbi zemrën time të varfër dhe e transformoni plotësisht në Tende.

Këmba të shenjta të Jezusit tim, mos më lëni asnjëherë vetëm. Bini që ta ecja gjithmonë me ju dhe asnjë herë nuk bëj një hapi larg nga ju. Jezu, me dashurinë time dhe veprat e reparimit tim do t'ju rifreskoj për të gjitha atë që vuajni në këmbët tuaja të plagosura.

Shpëtimtar i mbiqenur! Adhuro gjakun Tënd të çmuar, puthi një plagë pas tjetrës dhe dëshiroj ta zhvendos në to dashurinë time, adhurimin tim, veprat e reparimit tim të sinçera. Le gjaku juaj për të gjitha shpirtrat të jetë dritë në errësirë, forcë në vuajtje, fuqi në dobësi, falje në tentim, mbrojtje në rrezik, ndihmë në vdekje dhe krahët që sjellin shpirtra nga kjo tokë në qiell.

Jezu, vij të Ju për ta ndërtuar banesën time në zemrën Tende. Nga thellësitë e Zemrës sime, dashuria ime ëmbël, do t'ju thërrasi të gjithëve te ju, dhe nese dikush dëshiron të afrohet Ju për të ofenduar Ju, do ta kundërshtoj atë dhe nuk do lejo që ta plagosi. Por do ta mbyll në zemrën Tende, flas me të për dashurinë tuaj dhe e kthej fyerjet e tij në dashuri.

Jezu, mos më lejo asnjëherë të dal nga zemra Juaj. Ushqejeni me flakët Tuaja, jeni jetën time prej jetës Siuje, që unë t'ju dashuroj si dëshironi të jenë i dashuruar.

Fjalja e Katërt:
“Zoti im, Zoti im, pse më lënë?”

Përkrahësi i Vuajtjes! Ndërsa unë, duke u mbajtur në Zemrën Tende, jam e zënë me të medituar vuajtjet Tuaja, perceptoj se një trembim konvulsiv po përshkon njerëzimin Tënd. Çdo anë e Trurit Tua është në turmull, siç do t'i ndahej nga tjetra. Në agoni që i shkakton kjo tërmetë e vrazhdë, Ti lëshon një thirrje me zër të lartë:

“Zoti im, Zoti im, pse më lënë?”

Në këtë thirrje, gjithçka trembon, errësira e bënë mbi të, Nena Juaj, i përgjegjuar nga dhembia, bëhet e bardhë dhe është afër t'i vjen një zhvillim. Jeta ime, çdo gjë ime, Jezu im, çfarë po shoh? O, Ti je afër vdekjes. O, se do të ishin vuajtjet që me besnikëri përshkojnë Te, ti lënin Tende tani! Edhe pas këtyre torturave të mëdha, Ti i shikon me dhembje të pamasë atij shpirtrave që nuk janë plotësisht të bashkuar me Ty², edhe ata shumë që humbin, Ti e ndjesh me dhimbje largimin nga ata që T'ju refuzojnë. Ti, që duhet t'i bësh kënaqësi drejtësisë hyjnore, ndjen frikën e vdekjes së të gjithëve, edhe torturat që kanë për ta pësuar në ferr dhe thirren me zër të fortë te të gjithë:

"O mos më lën!" “Nëse dëshironi më shumë vuajtje, mirë, unë jam i gatshëm për ta, por mos u largoni nga njerëzimi im.” “Ky largim është për mua dhimbja e dhimbjeve, vdekja e të gjitha vdekurave.” “Do t'i konsideroj të gjithë të tjera si asgjë nëse nuk duhet ta pësoj këtë largim të dhembshëm.” "O keni mëshirë për gjakun Tim, për plagët e mia dhe vdekjen time." “Përgjatë kohës unë lën zërin tuaj të dëgjohen në zemrat tuaja thirrje:” "O mos më lën!"

Dashuria ime, si vuajn me Ty! Ti lufton me vdekjen, koka Juaj bie mbi gjoksin Tënd. Jeta dëshiron të t'ju largojë.

Dashuria ime, edhe unë ndjej afër vdekjes dhe do ta therrja me Ty: “Shpirtra, shpirtra!” Unë nuk do të lën kurrë këtë kryq, këto plagët Tua, sepse dëshiroj t'i kërkoj shpirtrave prej Te. Nëse dëshironi, unë do të zbres në zemrat e të gjithëve dhe ta rrethoj ata me vuajtjet Tuaja që nuk të shpëtojnë nga Ty. Nëse ishte e mundur, do t'u vendosja pranë hyrjes së ferrit për ta detyruar atij shpirtrave që janë destinuar atë të kthehen dhe i çoj në zemrën Tende.

Zoti im Jesu, Ti je i qetë dhe unë mërzoj për vdekjen Tende të afërt. O, si e kam mëkëm Ty! Shtypja Zotit tim në zemrën time me ngushllim dhe t'i jap gjithçka dashurinë që jam në gjendje ta bëj. Për të ju dhënë një konsolatë të barabartë me vuajtjen Tende, do të donte të kisha një dashuri hyjnore dhe t'ua shfaqja simpati të plotë me atë, do të donte të bënja zemrën time në një pumë kënaqësie për ta derdhur në zemrën Tende dhe për të ëmbëlsuar amargurinë që e ndien para humbjes së shumë shpirtrave. Kryesimi Yt është i dhimbshëm sepse Ati ka lënë Ty, por edhe më i dhimbshëm për Ty është rënia e shpirtrave të cilët po largohen nga Ti. Ai është ai që provokon një mërzim aq amarg në zemrën Tende. O Jesu! Rritni gracinë në të gjitha, që asnjë shpirt nuk të humbasë. Le t'i bëhet falja ime për mirësi atyre që do ta rrisin, sa të mos jenë refuzuar.

Unë ju lutem edhe Ty, Zoti im Jesu, për shkak të braktisjes së Tij ekstreme, t'i ndihmoni shpirtrat e cilët T'ju dashurojnë dhe nga te cilët duket se Ti po largohesh, që ta keni ata si bashkëshortë të braktisjes Sona. Vuajtjet e këtyre shpirtrave le të jenë zërë që thërrasin shpirtrat afër Ty, dhe kështu t'i ngritni në vuajtjen Tende.

Refleksione dhe Ushtrime

nga Shën Ati Annibale Di Francia

Jezu falë harkut të mirë, me një dashuri aq të madhe sa ta sjellë menjëherë në Parajsë me Veten. Dhe ne—a lutemi gjithmonë për shpirtrat e shumëve që po vdesin dhe kanë nevojë për një luteri, që inferni t'i mbyllët atyre, dhe portat e Qiejit të hapen?

Vuajtjet e Jezuit në Kryqin e rritura por, harruar nga Veti, ai gjithmonë lutet për ne. Ai asgjë nuk mbajti për Vetveten dhe i dha të gjitha na, edhe Nënën e Tij më së Shëndoshme, duke I ofruar si Dhuratë më të Kërkuar nga Zemra e Tij. Dhe ne—a jemi të gatshëm ta japim të gjithë Jezuit?

Në çdo gjë që bëjmë—luterit, veprimet dhe tjerat—a kemi gjithmonë synimin për të marrë Dashuri Të Re brenda vetvetes³, sa ta japim përsëri Atij? Duhet ta marrim atë për ta dhënë, që çdo gjë që bëjmë të mbajë Shtrimin e Veprave të Jezuit.

Kur Zoti na jep zjarrin, Dritën dhe Dashurinë, a i përdorim ato për mirësi tjetërve? A provojmë ta mbyllim shpirtrat në këtë Drite dhe në këtë zjarr, sa të lëvizin Zemrën e Jezuit që ta konvertojë ata; ose a mbajmë me egoizëm Gratë e Tij vetëm për vete?

O Zoti im Jesu, le çdo shkëlqim i vogël dashurie që ndjej në zemrën time të bëhet një zjarr që ta ngritë gjithçka zemra e krijesave dhe t'i mbyllë ato në Zemrën Tende.

A çfarë përdorimi bëjmë të Dhuratës së Madhe të Mamës Së Tij, Kujt iu dha ne? A e bëmë Dashurinë e Jezuit, Tendresitë e Jezuit dhe gjithçka që bëri Jezuja vetë tona, për ta bërë Mamën e Tij të kënaqur? A mund të themi se Nena Jonë Hyjnore gjen në ne kënaqësi si atë që e gjeti te Jezu? A jemi gjithmonë afër Sës, si fëmijë besnik; a i bindem dhe imitojmë Virtutet e Saj? A përpiqemi me çdo mënyrë të mos ikim nga Shikimi Nënor i saj, që ajo ta mbajë ne gjithmonë të lidhur te Jezu? Në çfarëdojtë bëjmë, a kërkojmë gjithmonë Shikimet e Mamës Qiejore për t'u udhëhequr, sa të mundim të veprojme në mënyrë shenjtëror, si fëmijë të vërtetë të saj, nën Shikimin e Saj Mëshirues?

E për t'i dhënë asaj kënaqësi të njëjta që i dha ajo Biri i saj, le ta kërkojmë nga Jezu gjithçka Dashurinë që ai pati për

Nenën e Tij më të Shenjtë, Lavdinë që ia dhuroi vazhdimisht, Tendresinë dhe tërë finesat e dashurisë së tij. Le ta bëjmë gjithçka kjo vetë tona, dhe le të themi Mamës Qiejore: "Ne kam Jezu në vete; dhe për tu bërë kënaqur, sa ti të gjeni ne atë që gjetët te Jezu, na jemi tërë ju. Për më tej, e bukur Nena, edhe ne duam t'i dhënë Jezuit të gjitha Kënaqësitë që ai i gjeti tek ti. Prandaj, duam të hyjmë në Zemin Tënd dhe ta marrim tërë Dashurinë, të gjitha Kënaqësitë, Tendresitë e kujdeset Nënore tona, dhe ta dhurojmë të gjitha Jezuit. O Nena jonë, le të jenë Doret Nënore Tua zinxhirët ëmbël që na mbajnë lidhur te ti dhe Jezu."

Jezu nuk i lëshon asgjë vetes. Dashuria e tij për ne është më e Lartë, ai do të shpëtonte të gjithëve dhe, nëse ishte e mundur, ta shpërndante çdo shpirt nga ferri, edhe me qenien i përshtatur me tërë dhimbjet e tyre. Pasiqë, ai sheh se, përmes përpjekjeve vazhdimës, shpirtrat duan t'i lëshojnë krahet e tij dhe, pa mundësi ta mbajë dhembin e tij, ai thërret: "O Zoti im, Zoti im, pse më ke braktisur?" E ne—a mund të themi se dashuria jonë për shpirtrat është si ajo e Jezuit? A janë lutjet tona, dhimbjet dhe të gjitha veprimet tonë të vogla të bashkuara me veprimet dhe lutjet e Jezuit për ta shpërndarë shpirtat nga ferri? Si i kompensojmë Jezu në Mjerimin e Tij të Madh? Nëse jeta jonë mund t'i konsumonte një holokaust vazhdimës, nuk do të ishte mjaftueshme për të kompensuar këtë Mjerë. Çdo veprim, dhimbje dhe mendim i vogël që bëjmë bashkuar me Jezu mund të përdoret për ta kapur shpirtrat, sa t'i mos bie në ferr. Bashkangjitur me Jezu, do të kemi Fuqinë e tij vetë në duart tona. Por nese nuk bëjmë veprimet tona bashkuar me Jezu, ato nuk do të jenë të mjaftueshme për ta parandaluar asnjë shpirt nga të shkojë në ferr.

Dashuria ime dhe e gjitha ime, mbaj më ngushtë te Zemri jote, sa t'i ndjej menjëherë se si i zymëton mungesa e pekësit tënd në largimin nga ti, dhe kështu ta bëjmë pjesën time menjëherë. O Jezu im, le Dashuria jote të lidh zemrën time, sa t'i ndjej djegur nga Zjarri yt dashurinë që pat je vetëm për shpirtrat. Kur pjek sorra, dhimbje dhe hidhra, atëherë hiq mbi unë Drejtësi tënde, O Jezu, dhe

marr kënaqësinë që don. Por le t'i shpëtuje pekësi, O Jezu; le dhimbjet e mia të jenë lidhja që ta bashkoj ti me pekëshin, dhe le zemra ime të marrë konsolimin për të parë Drejtësinë tënde të kënaqur.

¹ Si Jezu, Shërbëtori i Zotit gjithashtu dëshiron të shpetojë të gjitha shpirtërat duke falënderuar me Jezun për të gjitha.

² Si anëtarë të trupit mistik të tij.

³ Nëpër çdo punë që e kryejmë në gjendjen e graçës dhe nga dashuria për Zotin, na fitojmë një rritje në dashuri, graçe, merita dhe lavdi.

Faltore dhe Falënderim