Dyzet e Katër Orët e Pashkës së Zotit tonë Jezu Krishti

24 Orët e Pashkës së Amare të Zotit tonë Jezu Krisht nga Luisa Piccarreta, Vajza e Vogël e Dëshirës Divine

† Ora e Dytëmbëdhjetë
Nga 2 deri në 3 M.D. †

Ora e Tretë e Agonisë së Jezusit mbi Kryqin

Përgatitja para çdo Ore

Fjala e Pestë:
“Të urretoj!”

O Shpëtimtar i Vdekur! Duke mbajtur Kryqin Tënd, ndjej zjarrin që të shkatërron personin Tënd të plotë. Zemra Jote bën një thyerje aq të fortë sa t'i lejon të përballoni dhimbjet e tmerrueshme, edhe ato qejfueshëm, që njerëzoria Jote pëson një transformim dhe ju bëhet i papërfillshëm. Zjarri i dashurisë që flakëron në zemrën Tende ju djeg të plotë dhe ju tharros. Pasi nuk mund ta mbajeni atë prapa, ndjeni dhimbjen e urrejtjes shumë fort, sigurisht edhe si rezultat i gjakut që ke derdhur me valë. Por jeni më tepër torturuar nga urrejtja shpirtërore për shpëtimin e shpirtrave të nevojshëm. Dëshironi ta piheni ne sikurse ujë, në kuptim se t'i ruajmë sigurt në Tende. Kështu ju grumbulloni fuqinë tuaj të lodhur dhe thërriteni:

“Të urretoj!”

O, ripërsërisni këtë thirrje për çdo shpirt:

"Unë urrej vullnetin tuaj, dëshirat e tua, të kërkuara, dashurinë tuaj! Nuk mund t'ju jap më ujë freskues dhe rinfreshues se kur ju jep shpirtin tim. O mos le ta digjem në këtë zjarr! Unë jam i urrejtur, jo vetëm ndjejmë gjuhën e minë dhe fytin e minë të djegura sa që nuk mund t'i thotë një fjali të qartë, por edhe zemrën time dhe trurin tim duke u thatësuar. Keni mëshirë për urrejtjen time!"

Dhe i çmendur nga urrejtja, ju dorëzohen vullnetit të Atit.

O, zemra ime ka vështirësi t'i bëjë thyerje kur shoh ashpërsinë e armikut tuaj që t'ju jep një pijë me uthull dhe hel në vend të ujit. Ju nuk i refuzoni atë. Kuptoj se dëshirojnë t'ju japin uthullin e pashqyrtuar të pasioneve dhe helin e fajës tonë amare të mëkateve. Ata vetëm rrisojnë urrejtjen tuaj në vend që ta rifreshojnë.

Jezi im, kjo është zemra ime, këtu janë mendimet time, dëshirat e mia, ekzistenca ime me të cilën dëshiroj t'ju rinfreshoj urrejtjen dhe t'ju rifreshojë gojën tuaj të djegur të mbushur me amargji. Të gjitha që kam, çfarë jam, është i shenjtëruar për ty, Jezi im. Nëse vuajtjet e mia ishin të nevojshme për t'i shpëtuar edhe një vetë, unë jam gati ta pësoj të gjitha. Ty ju ofroj veten time plotësisht si flijim. Bën me mua çfarë doni.

Dëshiroja t'ju jap kompensimin për urrejtjen e dhimbshme që përjetoni për shpirtrat e humbur. Sa vuajtje këto shpirtra të cilët janë në trishtim dhe braktisje shpirtërore shpesh i jepin! Në vend se t'ju ofrojnë këto vuajtje si një pikë uji rinfreshues për urrejtjen tuaj të djegur, ata vënë besimin e tyre në vetveten dhe kështu rrisojnë dhimbjet tuaja.

Fjala e Gjashtë:
“U plotësua!”

O i vdekur më i miri! Deti pa fund të dhimbjeve Tua, zjarri i dashurisë që t’ju ngrit, dhe edhe më shumë se gjithçka tjera, dëshira e lartësuar e Atit, i cili don që ti të vuajmë vdekje, ju merr çdo shpresë për të vazhduar jetën tuaj tokësore. Por si do ta mbaj jetën pa ty? Forca juaj tashmë është shpërndarë, syt e tua janë zbehtësuar, fytyra juaj është deformuar dhe e bardhë si vdekja, goja juaj është gjysëm hapur, fryti juaj herë pas here shpejtësohet, herë pas here ndërpritet. Asnjë shpresë më nuk ka për të ruajtur jetën tuaj. Ndriçimi që t’ju ngrit alternon me ftohtësi akullnate, balli i shtë i Tua është mbështjellë në rrjedhje. Muskujt dhe nervat juaj kontrahohen më shumë e më shumë konvulsivisht si pasojë të dhimbjes dhe duarve dhe këmbëve tuaja të përshkruara, plagët zbehen gjithnjë e më tepër. Unë tremb. E jam afër vdekjes. Kam sy në ty, posesioni im më i çmuar, dhe shoh lotin e fundit që rrjedh nga sytë tuaj, parashikuesi i vdekjes së afërt, dhe me vështirësi ti lëshohet fjalët:

“U plotësua!”

O Jezu! Dashuria juaj ka shteruar të gjitha mjetet. Asgjë nuk mbetet për ty, sepse ka arritur në gradën më të lartë. T’i bëhem edhe unë plotësisht ngritur nga dashuria juaj? Dhe çfarë falenderimi s’më duhet t’u kthej atij! O Jezu, dëshiroj të bërë riparim për të gjitha njerëzit, të kompensoj ata që nuk korrespondojnë me dashurinë tuaj, dhe të ti konsoloj për turpën që e vuajnë nga krijesat Tua ndërsa je i ngritur në kryq.

Fjala e Shtatë:
“Ati, në duart Tuaja kam lënë frytin Tim!”

O Shpëtimtar i vdekur! Njerëzoria juaj tashmë është akulluar, zemra juaj nuk duket se të rrah. Shkurtimisht do t’i fryhet fryti i fundit i jetës së tuaj mortale.

Me Magdalenen unë e mbajt këmbën tuaj. Nëse ishte e mundur, do ta lëshoja jetën time për të ruajtur atë tuaj.

Tani kam sy në ty se hapet përsëri sytë tuaj vdekësore dhe i shikoni rreth kryqit siç duket se doni t’ju jepni çdo njeriu përshëndetin e fundit. Ti shikon në nënën Tua, të cilën, pa lëvizur dhe e heshtur, duket se vdes me ty, aq i madh janë dhimbjet e saj. Dhe ti flishet atij:

"Mirupafshim, Nënë ime, po ua ndaj, por do të mbaj më në zemrën time. Mbrohi fëmijët Tua dhe Im!"

Ti shikon Magdalenen që qajn, Jonin e besnik, dhe me sytë ti flishet atyre:

“Mirupafshim!”

Ti shikon edhe armikut tuaj me dashuri, dhe sytë tuaj flasin atyre:

"Mirupafshim! Ju fal, ju jep pushtimin e paqes."

Asgjë nuk i shpëton syve tuaj, ti ua ndan çdo njeriu përshëndetin, ti fal të gjithëve. Përsëri ti grumbullon forcat dhe thërrit me zë të lartë e të fortë:

“Ati, në duart Tuaja kam lënë frytin Tim!” Ti përkul kokën dhe vdes...

Vdekja e Jezusit

O Jezu! Në këtë thirrje të gjithë natyra lëvizon dhe mban vajtimin e vdekjes së Tij, vdekjen e Krijuesit të saj. Toka trembon. Duket siç donte edhe ajo ta lëvizë shpirtrat që t'i njohin Ty si Zotin e vertetë. Kurtena në tempull është çarë, të vdekurit ngjiten, dielli, i cili deri atëherë kishte parë vuajtjet Tua, ka tërhequr me trembim dritën e tij. Një pjesë e armikut tuaj u përkul në thirrjen Tuaj të fundit, godasin gjoksin dhe thanë:

“Vërtet, ky ishte Biri i Zotit!”

Nënë e Tua, që qëndroni pjetur dhe duket si një grua në vdekje, pëson vuajtje më të hidhura se vdekja.

O Jezu i vdekur! Me këtë thirrjen Tuaj të fundit, Ti na vendosë të gjithëve në duart e Atit që t'i mos hedhi poshtë. Për këtë arsye Ti thirret kështu me forcë dhe fuqi, jo vetëm me zërin e gjokut tuaj, por edhe me zërin e vuajtjeve Tua dhe të gjakut Tuaj:

“Ati, në duart Tua kam lënë shpirtin Tim (me Atin gjithashtu të gjitha shpirtrat)!”

O Jezu, unë i jepem vetes Ty. O jepe më faljen për t'u vdekur plotësisht në dashurinë Tua dhe në dëshirën Tuaj. Mos le të largohem kurrë nga dëshira juaj, as në jetë as në vdekje.

Kështu unë do të ftojë për ata që nuk i jepin vetes plotësisht dëshirës së Tij më të shenjtë dhe kështu zvogëlojnë frutin e çmuar të shpëtimit tuaj. Sa madh është dhimbja e zemrës sime, O Jezu, kur Ti sheh sa shumë njerëz që ikin nga krahët Tuaj dhe mbështeten vetëm në vetes! Mëshirë për të gjithë, mëshirë edhe për mua!

Jezu, unë adhuroj kokën Tua me kurorën e tijeve dhe kërkoj falje nga Ty për mendimet e mia mbështetës, ambicioze dhe vetëmohuese. Unë ju premtoj që çdo herë kur më vij një mendim që nuk është për Ty, ose kur gjenden në situata ku mund të Tua ofendoj, do t'i thërras unë menjëherë: “Jezu e Marija, kam lënë shpirtin tim tek ju!”

Jezu, unë kujtoj fyerjet dhe blasfemitë që ke dëgjuar deri në momentin e fundit. Kërkoj falje nga Ty nëse kam dëgjuar ose lejuar të dëgjoj fjalime që na largojnë prej Tij, falje edhe për gjithçka fyerja e gabuar që njerëzit kanë bërë. Unë ju premtoj se çdo herë kur gjenden në situata ku dëgjoj fjalime jo të duhura, do t'i thërras menjëherë: “Jezu e Marija, kam lënë shpirtin tim tek ju!”.

O Jezu, unë adhuroj fytyrën Tua më të shenjtë, e cila është blektur, i verdhë dhe me gjak. Kërkoj falje nga Ty për moskuptimin, për gjithçka fyerja dhe defamimet që duhet t'i vuajmë prej nesh, krijesave të turpshme dhe mëkatore. Unë ju premtoj se çdo herë kur jam i vetëdijshëm se mungojnë lavdërimi, dashuria dhe adhurimi i duhur për Ty, do t'u thërras menjëherë:

“Jezu e Marija, kam lënë shpirtin tim tek ju!”

Jezu, unë mund të shoh ende në qafën Tua rreshtat e zinxhirëve dhe troshërve me të cilët u lidh. Kërkoj falje nga Ty për dëshirat e paqëndrueshme dhe ngjitjet e njerëzve, që janë sa shumë zinxhire dhe troserë që i vendosin rreth qafës Tua. Unë ju premtoj se çdo herë kur në mua lënë dëshira, kërkesa dhe ngjitje që nuk janë për Ty, do t'i thërras pa u heshtur: “Jezu e Marija, kam lënë shpirtin tim tek ju!”

Jezu, shoh plumbën e thellë të supeve tuaj dhe i kërkoj falje për sa kënaqësi pa ligjshmëri dhe për të gjitha mëkatet që i kemi bërë me pesë sensat e trupit tonë. Ju premtoj, sa herë mendimi t'i lejojë vetesim plezhirët ose kënaqësitë që nuk janë për lavdimin tuaj, të therris: “Jezu dhe Maria, i besoj shpirtin tim!”

O Jezu, ju kërkoj edhe falje për ftohtësinë, indiferencën, ngrirjen e papërshtatshme të mirënjohjes që kanë treguar ndaj ty. Ju premtoj, sa herë t'i ndjem se dashuria ime për ty po ftohet, pa vonesë të therris: “Jezu dhe Maria, i besoj shpirtin tim!”

Jezu, puth duart e shtrenjta tuaja dhe ju kërkoj falje për sa vepra keqe dhe indiferente, për sa veprime të korruptuara nga vetëdashuria dhe vetëmohimi. Ju premtoj, çdo herë kur kuptoj se nuk punoj prej dashurie për ty, menjëherë të therris: “Jezu dhe Maria, i besoj shpirtin tim!”

Jezu, puth këmbët e shtrenjta tuaja dhe ju kërkoj falje për sa hapa, për sa rrugë të marra pa mendim të drejtë; edhe për ata njerëz të paparashikueshëm që largohen prej ty për t'u ndjekur kënaqësitë e tokës. Ju premtoj, sa herë mendimi t'i vije se duhet ta lërë ty, të therris: “Jezu dhe Maria, i besoj shpirtin tim!”

Jezu, adoro zemrën e shtrenjtë tuaj dhe dëshiroj t'i mbyll në të të gjitha shpirtrat e shpëtuar prej ty, duke përfshirë edhe atë im. Jezu, më mbylle brenda zemrës sime dhe blloko derën që unë ta shoh vetëm ty. Ju premtoj se sa herë t'i ndjem dëshirin të dal nga zema jote, menjëherë do të therris:

“Jezu dhe Maria, i besoj shpirtin tim!”

Mendime dhe Ushtrime

nga Shën Atë Annibale Di Francia

Jezu i djegur nga etja. E na, a jemi edhe ne të djegur për Jezun? A kanë gjithmonë qëllimin e zhdukur së etjes sime ardhente?

Pa mundësi t'i mbaj atë etje që e konsumon, Jezu i etur shtoi: “Të gjitha janë plotësuar!” Kështu, Jezu u konsumohet plotësisht për ne. E na—a kemi përpjekje në çdo gjë të jenë një konsumim vazhdues dashurie për Jezun? Çdo veprim, fjalë dhe mendim e udhëhoqi Jezun drejt Konsumimit tij. Dhe a lëvizin çdo veprim, fjalë dhe mendimi yne ne të jenë konsumuar për dashuri ndaj Jezuit?

O Jezu, Jetë e ëmbël ime, le t'i fryhet gjithmonë frika jote në zemrën time të varfër, që unë ta marra shenjën e konsumimit tuaj.

Në Kryqin, Jezu plotëson Vullnetin e Atit në të gjitha, dhe Ai frytëzon fundin me një Veprim i Përfunduar të Abandonimit në Vullnetin e Tij më të Shenjtë. Dhe a ne plotësojmë Vullnetin e Zotit në të gjitha? A na abandonojmë vetveten përfundimisht në Volicion e Tij pa u shqyrtuar se është me avantazh për ne apo jo—duke qënë i kënaqur vetëm për t'u gjetur të abandonuam në Krahet më të Shenjta të Tij? A vdekja jonë për vete është vazhdimisht për dashuri ndaj Jezuit? Mund ta themi se, edhe pse jemi gjallë, nuk jetojmë; që jam të vdekur për gjithçka për t'u jetuar jo nga jeta jonë e vetme, por vetëm nga Jeta e Jezuit? A çdo gjë që bëjmë, mendojmë, dëshirojmë dhe duam thërret Jetën e Jezuit brenda neve, sa të bjerë fjalët tona, hapa tonë, dëshirat tone dhe mendimet tone plotësisht në Jezu?¹

O i mi Jezu, le vdekja ime të jetë një vdekje vazhdimisht për dashuri ndaj Ty, dhe le çdo vdekje që e pësoj t'i jetë një jetë që kam qenë duke u dhënë të gjitha shpirtrave.

¹ Sepse Jezu jeton dhe punon brenda ne, puna jonë, në masë të cila është e përcaktuar nga vullneti yne, siç duket, është e vdekur prej jones.

Fjalkim dhe Falënderim