Shfaqjet e Zojës Sonë në Beauraing
1932-1933, Beauraing, Belgjikë
Më 29 Nëntor 1932, rreth orës 6 të pasdites: Zoti Voisin i kërkon fëmijëve të tij Fernande (15 vjeç) dhe Albert (11 vjeç) të shkojnë për t’u takuar me motrën e tyre Gilberte (13 vjeç) në pensionin afërt të « Sœurs de la Doctrine chrétienne ». Në rrugëtim ata ftojnë dy miq, Andrée Degeimbre (14 vjeç) dhe motrën e saj Gilberte (9 vjeç), për t’u bashkuar me ta.
Katër fëmijët, tre vajzat dhe Alberti, u drejtuan derës së manastirit për të takuar Gilbertën Voisin, duke hyrë në terrenet e tij dhe kalojnë pranë mbështjellësit të hekurudhës që rrethonte kopshtin e manastirit. Pasi goditi në derë, Albert u kthye dhe me një shprehje të habitur në fytyrën e tij, iu drejtua mbështjellësit dhe tha: “Shikoni! Zonja e Beftuar, e veshur në bardhë, po ecen mbi urën!” Vajzat shikonin dhe mund të shihnin figurën e ndritshme të një gruaje të veshur në bardhë duke u lëvizur në ajër, këmbët e saj ishin fshirë nga një re tjetër.
Portieri, Motra Valeria, hap derën. Kur fëmijët i thonë se kanë parë Zonjën, ajo refuzoi ta besojë ata dhe e quajti atë “pamje”. Gilberte Voisin, duke ardhur nga ora e saj, nuk di çfarë po ndodhte. Si arriti në derë edhe ajo shihte Zonjën mbi urën. Me shumë frikë fëmijët u kthyen shtëpi, por vendosën të ktheheshin më pas ditën tjetër.
Në ditën e ardhshme, 30 Nëntor, Zonja e Beftuar shfaqet përsëri mbi urën. Më 1 Dhjetor ajo u tregoi vetes, zbehi dhe u shfaq përsëri afër bungës (tani vendi i altarit) pastaj erdhi nën një degë të arit pranë portës së kopshtit. Atje do t’u duket tridhjetë e tre herë, deri më 3 Janar.
Ajo veshte një fustan të gjatë bardhë me nuanca blu të lehta. Në kokën e saj mund ta shihni një velo të gjatë të bardhë që bie mbi supeat e saj. Rreze të holla dhe të ndritshme dalin nga koka e saj, duke formuar një kurorë. Duart e saj janë bashkuar në lutje dhe ajo ulen.
Pesë fëmijët që shihnin
Pas shpërthimit të Zonjës së Beftuar mbrëmjen e 1 Dhjetorit, prifti vendas Fr. Lambert u konsultua nga nënat e fëmijëve dhe i këshilloi ti mbajnë heshtje, edhe pse kjo natyrisht ishte e vështirë, pasi historia filloi të përhapet rreth qytetit. Mbrëmjen tjetër, 2 Dhjetor, Albert u pyeti nga Zonja nëse ajo ishtë Zonja pa makël, ku ajo ulen dhe lëvizi kokën e saj, dhe kur iu pyet çfarë donte, ajo thoshte vetëm: “Jeni gjithmonë të mirë”, fjalët që sollën përgjigjen “Po, do t’jemi gjithmonë të mirë”.
Më 6 dhjetor të martës, fëmijët, sipas sugjerimit të Atit Lambert, thanën rozarin gjatë shfaqjeve për herë të parë dhe u shpërblyen duke parë një rozar në krahun e djathtë të Zonjës, një praktikë që vazhdoi gjatë shfaqjeve të mbetura.
Tatim më vonë, fëmijët përsëri panë Zonjën, e cila, sipas tyre, nuk tha asgjë, dhe pas kësaj u ekzaminuan nga katër mjekë. Ata dëshmuan për shëndetin e mirë mendor dhe fizik të tyre dhe së vërtetën e pajtueshme të përgjegjjeve të tyre. U mbikqyrën ngushtë për t'u siguruar se nuk mund ta binin fjalën me njëri-tjetrin, dhe kur çdo shfaqje mbaroi, u pyetën veçmas rreth asaj që kishin parë.
Më 8 dhjetor të enjtes, Festën e Paqartësimit, mbledhja prej afërsisht pesëmijë veta priste një mrekulli të madhe; por ata vetëm panë fëmijët në ekstazi, tjerë ndaj shisave të djegura që u vendosën poshtë duarve të tyre, thikave ose driteve që iu drejtuan syve. Një nga Mjekët e pranishëm dëshmoi se asnjë gjurmë e djegies nuk u gjet në duart e fëmijëve, edhe pse duhet t'i kishin pësuar dogjitje të parë gradës.
Më 29 dhjetor, Fernande pa Zonjën e Kaltër me një zemër prej ari rrethuar nga raja, dhe kjo u shihet edhe nga dy fëmijët tjerë më 30 dhjetor, kur Zonja e Nënës përsëri tha: “Lutuni, lutuni shumë”, i cili u dëgjuan vetëm nga Fernande. Më 31 dhjetor, ditën e fundit të vitit 1932, të gjitha fëmijët panë zemrën e artë të Merisë. Kjo është shikuar si një tregues i lidhjes midis Beauraingut dhe Fatimës, me theksimin në devocionin ndaj Zemrës së Paqartë të Merisë.
Më 1 janar 1933, Maria fliste me Gilberte Voisin duke i thënë: “Lutuni gjithmonë”, me theksim në gjithmonë; ditën tjetër ajo u tha atyre se më 3 janar, që do të ishte shfaqja e fundit, do ta fliste secilin prej tyre veçmas. Një turmë shumë e madhe, vlerësimi midis tridhjetë dhe tridhjetë e pesë mijë njerëzve, u mbledh atë natë kur fëmijët filluan rozarin e tyre.
Pas flasjes së parë me fëmijen më të vogël Gilberte, duke i thënë një sekret që ajo nuk duhet ta zbulonte, ajo tha: “Mirupafshim”. Pastaj fliste me Gilberte Voisin, duke i dhënë atij çfarë është shikuar si premtim kryesor i Beauraingut, “Do të konvertoj shtëtësit”, si dhe duke i dhënë asaj një sekret dhe thënë: “Mirupafshim”. Albertu u dha gjithashtu një sekret dhe u lëshua, ndërsa Andrée ajo tha: “Unë jam Nënë e Zotit, Mbretëreshë e Qiejve. Lutuni gjithmonë”, para se të ia t'ia linte atij si të tjerëve, duke i treguar zemrën e artë përfundimisht Fernande: “A do ti dashuron Birin tim? A më don? Atëherë ofrohu vetëm për mua. Mirupafshim!”.
Në kontekstin e asaj që po ndodhte në Gjermani, me kërcënimin e afërt të nazistëve duke marrë pushtet, mund ta kuptojmë pse Zonja e Nënës duhet t'i kishte qenë aq insistent për nevojën e lutjes.
Shfaqjet e para shkaktuan një zbulim të madh dhe debat nëpër Belgjikë, ndërsa lajmët u shpërndanën në gazeta dhe revista, me shtypin antiklerikal që merrte përgjithësisht një linjë negative: shumica e raportimeve të tyre, megjithatë, ishin tmerrshme ose dytësore, dhe u kundërvunë lehtë. Mbi dy milion njerëz vizituan Beauraing në vitin e parë dhe u raportuan shumë shpëtimet. Fëmijët gjithë martohen dhe kishin familje të veta, duke përpjekur t'i mbajnë në sfond sa më shumë ishte e mundur; ata i shihnin vetveten vetëm si instrumentet për bërjen e mesazhit të Zonjës tonë të njohur.
Ura ku Zonja tona u shfaq për herë të parë
Peshkopi emërtoi një komision hetimi në 1935, me punën që vazhdoi nga pasuesi i tij, por vetëm në korrik 1949 u njoh zyrtarisht shtepia dhe u lëshuan dy dokumente të rëndësishme. Dokumenti i parë merrej me dy prej shumë shpëtimeve që kishin ndodhur në Beauraing, duke i deklaruar ato si mrekullie. Dokumenti i dytë ishte një letër për klerikun ku Peshkopi Charue tha, “ne jemi të aftë me gjithë qetësinë dhe kujdesin t’i thonim se Mbretëresha e Qiejve u shfaq fëmijëve të Beauraing gjatë dimrit 1932-1933, veçanërisht për ta treguar ne në zemrën e saj amërore thirrjen anksioze për lutje dhe premtimin e mesazhit të fuqishëm të saj për konvertimin e pekësve”.