De Moeder Gods verscheen en zeide ons:
Vrede zij met jullie! Dierbare kinderen, bidt, bidt, bidt. Bekeert u. Jullie zijn nog niet bekeerd omdat jullie mijn oproepen niet weten te horen. Verander jullie leven. Ik zegent jullie allen: in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen!
Dit bericht is erg belangrijk: we zijn nog niet bekeerd omdat we mijn oproepen niet weten te horen. Wat kunnen we doen om naar hen te luisteren en ze waardig te leven? Door echt voor God en onszelf te staan, proberend definitief alles af te zweren wat niet past bij onze levens en ons van Hem verwijdt.
Vaak weten we de dingen van deze wereld niet af te zweren om Gods liefde. Dit is een lange en moeilijke fase, een pad van bekerings dat ons voor het leven zal begeleiden. Zoals de Maagd ons zei: een pad vol proeven en lijden, vol stenen en doorns. Niet de gladde, mooie en bloemrijke weg. Maar wie overwinnt, die zal het belofte van het toekomstig leven in het koninkrijk der hemelen hebben.
Wat is deze wereld vergeleken bij de eeuwigheid? Een adem wind die snel voorbijgaat, maar de eeuwigheid is iets dat eeuwige duur zal hebben en daar zullen er oneindig veel vreugde zijn:
Zie het tent van God met mensen. Hij zal bij hen wonen; zij zullen Zijn volk zijn, en Hij, God-mij-onder-jullie, zal hun God zijn. Hij zal elke traan uit hun ogen wissen, want er zal geen dood meer zijn, geen huilen, en geen pijn. Ja! De oude dingen zijn verleden! Dan sprak Hij die op de troon zat: Zie, Ik maak alles nieuw.( Openbaring 21:3 tot 5)
Ik herinner me dat aan het begin van de verschijningen de Maagd ons vroeg door te zetten en vertrouwen te stellen in haar moederlijke bescherming. Ik kan Haar moederlijke leiding en hulp nooit vergeten. Ik kan met zekerheid zeggen, als God en de Maagd bij ons zijn, wie zal dan tegen ons staan? Het eerste keer was in het jaar 1995. De Maagd had gevraagd:
Ga naar Vader Omar en vertel hem wat er met jou gebeurt, in je gezin. Vertel hem over mijn verzoek om de kapel, die ik wil bouwen op de plaats die ik aan jou heb aangegeven. Luister goed naar wat hij zegt. Bouw de kapel niet voordat jullie met elkaar hebben gesproken en weten wat hij denkt over wat je gevraagd bent te doen. Praat met hem over het gedrag en respect dat mensen moeten tonen als ze in Gods huis bijeenkomen, en hoe vrouwen zich moeten kleden wanneer ze naar de Kerk en Mis gaan. Maak je geen zorgen, ik zal bij jou zijn op dat moment om jullie te verlichten.
We gingen praten met Vader Omar: ik, mijn moeder en mijn vader. Hij luisterde naar ons met grote aandacht en keek ons aan met een zeer serieus uiterlijk. Soms bracht hij zijn hand bij zijn gezicht, alsof om na te denken, maar altijd kijkend naar ons terwijl we spraken. Ik onthoud dat mijn vader hem vroeg,
Wat denk je over dit verzoek van de Maagd? Kunnen wij de kapel bouwen die we gevraagd zijn te bouwen op de aangegeven plaats?
Vader Omar antwoordde dat er helemaal geen probleem was, omdat het privé-eigendom was. Dat men daar kon bouwen wat men wilde. Mijn vader vertelde aan Vader Omar dat wij daar waren om ons beschikbaar te stellen voor alles wat de Kerk nodig had. Dat we wilden helpen en als hij onze hulp wou konden we met elkaar praten. Het probleem dat ontstond en ons zo pijn deed, was het reactie van Vader Omar die iets anders tegen ons zei dan in de kerk, tijdens de mis, voor de mensen. Dit liet ons erg lijden. Veelal keerde mijn moeder huilend thuis terug met veel schaamte, maar de Maagd had ons al aan het begin van de verschijningen gewaarschuwd dat wij veel zouden moeten lijden en door vele proeven moesten gaan als we wilden troosten het Hart van haar Goddelijke Zoon en haar Onbevlekte Hart. Moge al deze lijdingen ten minste veel doorns hebben verwijderd die hun Allerheiligst Harten wonden.