Matka Boża ukazała się i powiedziała nam:
Pokój z wami! Drogi dzieci, modlcie się, modlcie się, modlcie się. Nawracajcie się. Nie jesteście jeszcze nawróceni, bo nie umiecie słuchać moich wezwań. Zmieńcie swoje życia. Błogosławię was wszystkich: w imieniu Ojca, Syna i Ducha Świętego. Amen!
Ta wiadomość jest bardzo ważna: nie jesteśmy jeszcze nawróceni, bo nie umiemy słuchać wezwań Dziewicy. Co możemy zrobić, aby słuchać ich i żyć godnie? Być wiernymi Bogu i sobie samym, starając się ostatecznie odrzucić wszystko, co nie pasuje do naszego życia i oddala nas go.
Często nie umiemy zrezygnować ze świata dla miłości Bożej. Jest to długi i ciężki etap, droga nawrócenia, która będzie towarzyszyć nam przez całe życie. Jak powiedziała Dziewica: droga prób i cierpień, pełna kamieni i kolców. Nie gładka, piękna i kwitnąca droga. Ale ten, kto zwycięży, otrzyma obietnicę życia przyszłego w królestwie niebieskim.
Co to świat wobec wieczności? Oddech wiatru, który szybko minie, ale wieczność jest czymś, co będzie trwać zawsze i tam będzie nieskończona radość:
Oto namiot Boży z ludźmi. Będzie mieszkał z nimi; oni będą jego narodem, a On, Bogu-z-nami, będzie ich Bogiem. Wytrze ze wszystkich oczu łzy; nie będzie już śmierci, ani żalu, ani krzyku, bo stare rzeczy minęły! Potem Ten, Który siedzi na tronie, powiedział: Oto czynię wszystko nowe.( Objawienie 21:3 do 5)
Pamiętam, że na początku objawień Dziewica poprosiła nas o wytrwałość i zaufanie jej macierzyńskiej opiece. Nigdy nie zapomnę jej macierzyńskiego przewodnictwa i pomocy. Można powiedzieć pewnie: jeśli Bóg i Dziewica są z nami, kto będzie przeciwko nam? Po raz pierwszy było to w roku 1995. Dziewica poprosiła:
Idź do ojca Omara i powiedz mu, co się z tobą dzieje, w twojej rodzinie. Opowiedz mu o moim żądaniu kaplicy, którą chcę by została zbudowana na miejscu, które wskazałem ci. Słuchaj uważnie tego, co on powie. Nie buduj kaplicy przed tym, jak porozmawisz z nim i dowiesz się, czego myśli o tym, czym proszono was. Porozmawaj z nim o zachowaniu i szacunku, który ludzie powinni mieć podczas spotkania w domu Bożym, oraz o tym, jak kobiety powinny ubierać się, kiedy idą do Kościoła i na Mszę Świętą. Nie martw się, będę z tobą w tamtym momencie oświecając cię.
Poszliśmy porozmawiać z ojcem Omarem: ja, moja matka i mój ojciec. Słuchał nas uważnie i patrząc na nas bardzo poważnym spojrzeniem. Czasami kładł rękę do twarzy, jakby myśląc, ale zawsze patrzył na nas słuchając tego, co mówiliśmy mu. Pamiętam, że mój ojciec spytał go,
Co myśli o tym żądaniu Matki Boskiej? Czy możemy zbudować kaplicę, którą proszono nas zbudować tam, na wskazanym miejscu?
Ojciec Omar odpowiedział, że nie będzie to w ogóle problemem, bo jest własnością prywatną. Że można budować wszystko, co się chce tam. Mój ojciec powiedział ojcu Omarasowi, że jesteśmy tu dostępni dla czegokolwiek, czego Kościół potrzebuje. Że chcemy pomóc i jeśli on potrzeba naszej pomocy, może z nami porozmawiać. Problemem, który się pojawił i tak nam bolesny był reakcja ojca Omara, który powiedział nam jedno na oczy, a w kościele, podczas mszy świętej, przed ludźmi mówił przeciwko naszej rodzinie. To bardzo nas boliło. Wielokrotnie moja matka wróciła do domu płacąc dużo i bardzo upokorzona, ale Matka Boska, na początku objawień, już ostrzegła nas, że będziemy musieli wiele cierpieć i przejść przez wielu wypróbowań, jeśli chcielibyśmy pocieszyć Serce jej Bożego Syna i Jej Niepokalane Serce. Niechaj wszystkie te cierpienia przynajmniej usunęły wiele cierniów, które raniły ich Najświętsze Serca.