Dyzet e Katër Orët e Pashkës së Zotit tonë Jezu Krishti

24 Orët e Pashkës së Amare të Zotit tonë Jezu Krisht nga Luisa Piccarreta, Vajza e Vogël e Dëshirës Divine

† Ora e Njëzetë e Katërta
Nga 16 deri në 17 M †

Varri i Jezusit. Zemra e Amës së Shën Mëris

Përgatitja para çdo Ore

O Jezu! E para që ta marrë në krahët e saj pasi u zvarrit nga kryqi është Nënëmori i Tënd. Në krahet e Saj po qetë kokë e Tua me turrat. O Nënëmori më e mirë! Mos mendoni se ju duhet të tolerojni praninë time në shoqërinë tuaj. Bëjeni që unë, bashkë me Ty, ta pagjigjëm Jezusin tim të dashur.

Po, është e vërtetë, Ti më tepërson mënjanë në dashuri dhe tendërsinë për t'u prekur Jezusit tim. Por unë do të përpiqem ta imitoj Ty sa më mirë që të fitojë kënaqinë e Tij në çdo gjë.

Me duart tuaja dhe ime, le t'i hiqim turrat që rrethojnë kokën e tij të dashur. Me adhurimin tuaj, të cilin ju ofroni me humbje të thellë dhe devotshmëri, lejoni më të bashkoj atë im.

O Nënëmori qiejore, Ti po përgatitet t'i hiqësh me duart e Tua gjakun nga syt që njëkohësisht i dhanë dritë shpirtërore të gjithë botës, por tashmë janë errët dhe zhdukur. O Nënëmori, bashkë me Ty unë do ta bëj fajtorinë për të gjitha mëkatet e njerëzimit që kanë qenë përmes dëshirës së syve.

O Nënëmori i ëmbël, Ti po shikosh në fytyrën e Jezusit tim martiruar me lot dhe dhimbje. Unë bashkoj dorën time dhe lotet ime me atyre tuaja. Le të pastrojmë së bashku fytin e tij më të shtrenjtë nga ndotësia. Le t'i adhurojmë atë fytyrë të plotë me majestri qiejore, që rapton qiellin dhe tokën, por tashmë nuk jep asnjë shenjë jetese.

Le ta adhurojmë, O Nënëmori, gojën e tij të shtrenjtë, qiejore, që ka tërhequr sa zemra me zërin melodik të fjalëve të Tij. O Nënëmori, presi buzët tuaja në buzet e bardha dhe pa gjak të djalit tënd, të cilat vdekja i ka mbyllur përgjithmonë.

O Nënëmori, le ta puthim edhe duart kreative që kanë bërë sa mira për ne, këto duar me turratë që tashmë janë të ftohta dhe prehen nga rigor mortis. Le ta sigurojmë fatin e të gjitha shpirtrave në këto plaga të shtrenjta. Jezu do i gjejë përsëri në ringjalljen, dhe pasi Ti i ke mbyllur ato në stigmatat e Tij, asnjë shpirtër nuk do t'u humbas më. O Nënëmori, le ta adhurojmë këto stigmata të thella në emër të të gjithëve njerëzve dhe për të gjitha njerëzit.

O Nënëmori qiejore, Ti po përgatitet t'i putësh kthetrat e Jezusit tim të varfër. Sa trembë janë stigmatat e tyre! Kafshët kanë çrregulluar pjesë të lëkurës dhe mishi, dhe pesha e trupit të shtrenjtë i ka zgjeruar ato. Le t'i vlerësojmë së bashku këto stigmata dhe ta adhurojmë me humbje të thellë. Le ta sigurojmë të gjitha hapat e mëkatarëve në ata, që kur ecën, ti ndihen Jezus duke u ekur pranë tyre, dhe asnjëherë nuk do t'i dëshirojnë të ofendojnë atë përsëri.

Shoh, Nënë e trishtuar, si syri juaj është i fiksuar në zemrën e hapur nga lanca. O mbyll dhe varros me atë. Nëse ruani zemrën time dhe jetën time kështu, pastaj do të mbetë fshirë në të përgjithmonë. Më jepni dashurinë Tua, Nënë, për t'i dashuruar Jezusit, më jepni zemrën Tuaj për ta mundur të lutem për të gjitha njerëzit, për ta pësuar dhe për ta fyer kurrfarë ofendimi i bëhet këtyre zemrave.

Mos harroni, Nënë, se ashtu si Ju e lani Jezusin tim në varr, edhe unë dëshiroj të varrohem me Të nga duart Tuaj, që një ditë t'u ngjitem së bashku me Të dhe me gjithçka që i përket Atij.

Tani unë gjithashtu dëshiroj ta pagjëzoj juve, Nënë më dashur, tributin e dashurisë sime të bijës. Jam thellësisht i pafajshëm për ju. Nëse ishte e mundur, do t'i bashkohja çdo thithje zemre, dëshirë dhe jetë krijese dhe ta vendosja në këmbët tuaja si provë të pjesëmarrjes sime në vuajtjen Tuaj dhe dashurinë Tua. Jam i lënë për ju sepse e patjetër pika që patë kur Ju shihni Jezusin: vdekur, me kurorë tije, i copëtuar nga goditjet dhe kthetrat; kur shihni syte që nuk u shikonin më, veshët që nuk dëgjonin më zërin Tua, gojën që nuk fliste më me ju, duart që nuk e bekojnë më dhe këmbët që nuk i ndiqnin më. Nëse ishte e mundur, do t'ju jepja zemrën e Jezusit tuaj, të mbushur me dashuri. Do ta jepja atje për t'u treguar juve sympatinë time, siç e meriton, dhe për t'ju konsolluar në amargurinë ekstreme të vuajtjes sime.

"O, sa të dashura janë shpirtërat për mua! Ata më kostojnë jetën e Birit tim, i cili është edhe Zot. Dhe unë, Nënë dhe Ko-Redemptore e njerëzimit, ju lëmë shpirtrat si trashëgimi, O Kryq të Shenjtë."

Nënë e trishtuar! Ju po përgatiteni tashmë për t'u bërë fjalimin e fundit dhe varrosni Birin tuaj hyjnor. Tërësisht të devotshëm ndaj vullnetit të Qiejve, ju i jepni atij shoqërinë e fundit dhe e vendosni në varr me duart Tuaja. Kur vendosni trupin në varr, ju i thoni lamtumirë dhe e puthuni për herë t'e fundit, ju janë të mbyllura nga dhimbja që bën zemrën tuaj të dëshironte ta fshijë flakën e jetës sime si atë të birit tuaj. Dashuria dhe vuajtja Ju lidhin trupin pa jetë, dhe të dyja janë aq të mëdha sa duken se doni t'i zhdukin flamurin e jetës Tua si ai i bijtë tuaj.

Nënë e varfër! Si do ta përballoni pa birin, që ishte gjithçka juaj, jeta juaj? Por kështu është këshilla e vullnetit të pafundme. Ju duhet të luftoni dy forca tepër tmerruese: dashuri dhe vullneti hyjnor. Dashuria Ju mban në varr dhe dëshiron ta parandalojë ndarjen, vullneti hyjnor është kundër saj dhe kërkon fjalimin e tij. Nënë e vuajtur! Çfarë të bëni? Sa i lënduar jam për ju. Engjëjt, erdhuni dhe mbajeni Ajo larg nga anët e trupit të Jezusit, të ngurtësua në vdekje, ndryshe edhe ajo do ta kalojë.

Por, o çudira! Ndërkohë që Ju, Nënë ime, duken si t'i zhdukur me Jezusin, unë dëgjoj zërin Tua, të trembur nga dhimbja dhe i ndërprerë nga ngritjet e fjalimit:

"Biri im i dashur! Më ka mbetur vetëm një konsolatë që e lehtëson vështirësitë time: Unë mund të hiqja dorën mbi plagët e shenjtërime të njerëzimit tënd, ta adhuronte dhe ta puth. Tani edhe kjo konsolatë më është marrë nga Unë. Vulla qenie ka vendosur kështu, dhe Unë i përgjigjem. Por di, biri im, se megjithëse dëshiroj, nuk mund. Mendimi vetëm i ndarjes nga Ti merr forcën time. Fryti jetës duket se më lëshon prej meje. O le të bëhem plotësisht varrosur në Tende dhe ta thithja jetën, vështirësitë, veprat e flijimit dhe gjithçka që je Ti nënë! Vetëm një këmbim jetësh midis Ty dhe meje mund të më jep forcën për t'u ngritur nga kjo ndarje amare."

Nënë e vështirësisë! Ju po pjekeni kokën drejt kokës së Jezusit, ta puthni atë dhe ta mbyllni mendimet tuaja në mendimet e Jezusit. O sa do të donte ti fryshonte shpirtin tuaj në Të për t'u lejuar të jepësh jetë për jetë!

Nënë e vështirësisë! Unë ju shoh duke puthur syzet e zhdukur të Jezusit. Sa vuajtje që ata nuk po ju duan më! O sa herë ato sytë hyjnore, kur iu duan Ty, ta transportonin në kënaqët e parajsës dhe t'i ngjallnin jetën nga vdekja!¹ Por tani që ata nuk i jepin asnjë shikim Tuajt, ju mendoni se duhet të vdisni. Ju thellsoni syzet tuaja në atij dhe marrin sytë e Tij, lotët e Tij dhe dhembjen amare që pamja e shumë ofendimeve, abuzimit dhe njerzoreje nga krijesat i ka shkaktuar Atij. Nënë e dhimbjes! Ju thërriti dhe thërriti Jezusin dhe flisni:

"Biri im, a është e mundur që Ti nuk më dëgjon më, unë që erdh në shpejtësi me çdo tregues të Tij? Unë thërritja Ty me lot dhe Ti nuk më dëgjon? O dashuria e ndjeshme shkakton më shumë vuajtje se një tiran i egër. Ti ishe për mua më shumë se jeta ime. Si mund të mbijetoja këtë dhimbje? Kështu, unë lën dëgjimin tim në Tënd dhe kërkoj për vete atë që veshët e Ty duhej ta dëgjonin gjatë Pasionit tuaj. Vetëm vuajtjet e Tuaja dhe dhimbja jone mund të më japë jetë."

Sikur flisni kështu, Nënë ime, dhembja që ju ndjeni në zemër është aq e madhe sa zëri ju bie dhe mbeteni pa lëvizje. E varfër, e varfër nena ime, si kam mëshirë për ty! Sa vdekje të egra duhet ta pësohen përsëri dhe përsëri!

Nënë e vështirësisë! Vulla qenie hyjnore ndikon dhe ju lëviz. Por një herë më tepër, ju shikoni në fytyrën e të vdekurit dhe thirrni:

"I biri im i dashur, sa të çuditshëm je! Nëse dashuria nuk më thotë se ti je I biri im, Jeta ime, Të gjitha, unë do ta njohja me vështirësi. Bukuria natyrale e tuaj ka zbehur, faqet e kuqe të tua janë bërë të bardha, drita dhe eleganca që shquhej nga fytyra e tuaj e bukur dhe i magjepte çdo njeri që ta shikonte, kanë ndryshuar në pallozin e vdekjes. I biri im i dashur, sa ke qenë rëndë të goditur! Sa punë tmerrshëm kanë bërë mëkatarët mbi anat e tuaj të shenjtë! Si do ta dëshironte nëna jote, që është e pavarur nga ti, të rikonstrukton bukurinë e tua të kaluar! Unë do t'i futja fytyrën time në ty dhe ta pranoj atë tuaj si kthim, edhe goditjet në faqe, ndotimet, trajtimin me poshtërim dhe gjithçka që ka pësuar fytyra më e shenjtë e tua. I biri im, nese don të mbetë gjallë, atëherë merr nga unë vuajtjet e tuaja, nëse jo, do t'i vdesh."

Vuajtja jote, Nënë, është aq e madhe sa që kërcënon të ta mbysh. Ajo ju merr fjalët. Ju je shkatërruar kur qeni para trupit të dëshmorit tjetër. Sa më ke faj! Engjëjt e qiellit, erdhni dhe ngrini nënën time! Vuajtja jote është pa masë, ujrat e vuajtjes po ju mbulojnë, duke deshiruar ta varrini në valët e tyre saqë të keni pak jetë. Vetëm vulla hyjnore thye këto valve dhe ju jep jetë tjetër.

Përsëri Ju puthni buzët e dëshmorit tuaj, ndjeni hidhurin e zymtës së cilën buzet e Jezusit i shijuan, dhe me lot duke u larguar:

"I biri im, merr nga unë një fjalë tjetër! A është e mundur që të mos dëgjoj më zërin tuaj? Të gjitha fjalët që u tha me jetë ishin shigjeta që goditën zemrën time me dhimbje dhe dashuri. Por tani, kur ta shoh të vdekur, këto shigjeta fillojnë të lëvizin dhe më bënë të vdes përsëri e përsëri, siç duket se dëshirojnë të thonë:

'Tani do ta dëgjosh më I biri juaj, ashtuqë nuk do t'i dëgjoni zërin e ëmbël të tij, melodinë e Fjalës së Tij Krijuese që bënte zemrën tuaj një parajsë çdo herë kur e fliste.

Tani Parajsa ime ka humbur dhe unë kam mbetur vetëm me hidhurin e dhimbjes. O I biri im! Unë do t'ju jap gjuhën time për të gjallëruar atë tuaj, që ti më thoni çfarë ke vuajtur në setin e tua të zjarrtë dhe përmes hidhurit të zymtës; që ti më mësosh se cilat veprime shpërblimi keni marrë, se cilët lutje keni bërë. Nëse dëgjoj zërin tuaj në lutjet e mia dhe veprimet e reparationit, atëherë dhimbja ime do të jetë më e lehtësuar dhe nena jote e varfër do ta kalojë vuajtjen tuaj."

Nënë im me vuajtje! Tani unë shoh se je në përpjekje, sepse ata që janë rreth juve dëshirojnë të mbyllin varrin. Përsëri Ju marrni duart e Jezusit në ato tuaja, i shtypni në zemrën time dhe bëni plagët e tyre dhe vuajtjen që kanë pësuar si të tua. Pastaj Ju bërni një shikim tek këmbët e Jezusit, kontemploni plagët e tmerrueshme të shkaktuara nga kthetrat, dhe bëni këto plaga, po ashtu edhe këmbët vetë, saqë ti i ndjekësh mëkatarët me këmbët e Jezusit dhe ta shpërndajsh ata nga ferri.

Nëna e shqetësuar! Tani unë shoh se ti po i merr lamtumirën Zotit të Këshilltuar. Atje ti ndalosh. Ky është goditi i fundit që do ta pranojë zemra nënës sime. Ndërkohë që ajo dëshiron të dalë nga gjoksi për intensitetin e dashurisë dhe sëmundjes, ajo ndjen nevojën t'i bëjë Zotit më të shenjtë të Jezusit zemrën e saj dhe me atë dashurinë e tij të refuzuar nga shumë njerëz, dëshirat e tij të flakët ku ingratitudi njerëzore nuk përgjigjet, vuajtjen e tij dhe goditjen. Ti shihesh pllakat e thella dhe të gjerë në zemrën e Tij dhe pres lëvizat e bukur nga ajo. Ashtu siç ke fituar jetë nga Ai, tani ti ndjej forcën brenda teje për ndarjen e dhimbshme. Pas një abraku me Jezusin tënd, lejo që një gur i madh ta mbyll varrin.

Por unë ju lutem, nëna ime, me lotët, mos lejoni Jezusin t'i hiqet nga syri yne për momentin e fundit. Prite deri sa të më mbyll në Jezus, për ta marr jetën e Tij brenda meje. A nuk mund ti të jesh pa Jezus, ti, i pastër, i shenjtë, plot fjalë, edhe më pak unë, dobësia, miseria vetvetja, një abis i mendimit. O nëna e dhimbshme, mos mënjohu meje! Merr me vete, por para se të bëjë këtë, zbrase nga unë vetja ime që ta mbaj Jezusin plotësisht brenda meje, siç ti e morre atë te je. Marr me vete detyrën tuaj si nënë, që Jezusi ju dha aty në kryq. Le të bëjë varfërimi im i madh një hapsirë në zemrën tuaj nene; mbyll më plotësisht në Jezus dhe mbyll Jezusin plotësisht brenda meje.

Mbyll mendimet e Jezusit në mendjen time, që asnjë mendim tjetër të mos gjejë hyrje te unë. Kyç syt e Jezusit me ta, që ai të mos ikë më nga shikimi im; dëgjimin e Tij me tim, që ti të dëgjoj gjithmonë dhe plotësosh vullnetin e tij më të shenjtë në çdo gjë; fytyrën e Tij me tame, që kur unë ta shoh atë fytyrë, deformuar nga dashuria për mua, ti të kisha mërzitje për Të dhe bëj falë. Gjuhën e Tij me tim, që ti të flas, lutem dhe mësojme me gjuhën e Jezusit. Mbyll dorët e Tij në ta, që çdo lëvizje që bëm dhe çdo punë që bëjmë të ketë jetë nga veprat dhe lëvizjet e Jezusit; këmbët e Tij me tame, që çdo hapi që bëj ti të sjellë jetë, forcë dhe shpetim për të gjithë njerëzit.

Mbyll edhe zemrën e Tij në timen time dhe bëm unë të jeta nga dashuria e tij, dëshirat e tij të shenjta dhe vuajtjet e tij. Marr dorën e ftohtë të drejtë të Jezusit tuaj, ju lutem më beni falë me atë dhe vetëm pastaj lejoni trupin e Tij t'i mbyll në varr. Varrat janë të mbyllura.

Ti fillon të shkonësh larg, por ndalosh siç ishe i përgjegjshëm, për ta lamtumirë me një shikim tjetër. Nëna ime e goditur nga dhimbja, me ty unë po ju thash lamtumire Jezusit. Me lotë, vuaj me ty dhe ti bashkohu në tërheqjen tuaj amare. Dëshiroj të qëndroj pranë teje për t'ju ofruar një fjalë ngushllimi dhe një shikim mërzitjeje me çdo fryt të dhimbshëm që dal nga gjoksi yt. Dëshiroj ta tharraj gjithçka lotët tuaja, dhe kur unë shoh se forca juaj po t'i largohen, do të mbajt në krahët e mia.

Tani, me forcë më tepër njerëzore, ti i ndahesh nga varri i djalit tuaj dhe kthehesh në Jeruzalem siç erdhësh. Por aq sa të bësh disa hapa, ti shpejtohes tek kryqi ku Jezusi vuajt e vdiq shumë. Ti e abrahoje atë, dhe kur ti shihesh se është ende i kuq me gjak, gjithë dhimbja që ai e vuajti aty rishfaqet në zemrën tuaj. Sepse nuk mund të mbash më vuajtjen time, unë lyp me dhimbje të papërshkruar:

"O Kryq, pse ke qenë aq e zhytur ndaj Birit tim? Në asgjë nuk e kesh lënë atë pa dëm, në çdo gjë je qenë i papërfillueshëm. Mua, nena me dhimbje, nuk ma lejtët të jepja atij edhe një gurpë ujë kur ai donte të pinte, dhe vetëm verë e felç ishin ofruar gojës së tij të thatësuar. O zoti im, i përshkruar me dhimbje, vdes! Sa herë do t'i kisha shndërruar Zotin tim në një pije të freskët për ta lagur buzën e tij dhe ta zhytur sedhimin e tij, por me trishtim mësoja se unë isha hedhur jashtë. O Kryq i zymtë por i shenjtë, sepse ti je shenjtorizuar edhe hyjnizuar nga prekja e Birit tim! Shndërro atë zhytje me të cilën ke tratuar atij në mëshirë për mortalet e varfër. Për shkak të dhimbjeve që i ka pësuar Biri im mbi ty, lutem mëshirë dhe fuqi për të gjithë njerëzit e vuajtuar, që asnjë nuk t'i humbas në kryqët dhe provimet e tyre.² O sa të çmuara janë shpirtërat ndaj meje! Ata mua i kostojnë jetën e Birit tim, i cili është edhe Zot. Unë, nena e tij dhe Ko-Redemptore e racës njerëzore, ti jep shpirtërat si trashëgimi, o Kryq i shenjtë! Tani unë ty ta puth para se të ndahem."

E nena e varfër, sa mjerim kam për Ty! Në çdo hap Ti hashe në vuajtje të reja. Sa herë që ato rriten pa masë, valët e tyre bëhen gjithnjë e më amare, ta ju bënë dhe t'ju zhytin atyre, dhe në çdo moment mendon se duhet të vdesh. Tani ke arritur në vendin ku takove Jezusin me peshën e rëndë të kryqit, i lodhur, i mbështjellë me gjak, me një kurorë tërshishësh mbi kokë, që, si ai godiste kryqin, hynte gjithnjë e më thellë dhe i shkaktej dhembje agonizuese. Këtu në këtë vend, syt e Jezusit kërkonin mëshirën Tende kur takuan ata të Ti. Por ushtarët e shtynë atë përpara për ta privuar atij dhe Ty kënaqësinë e këtij komforti. Ata e lëshuan atë të bie, dhe me çdo rënie ai derdhte gjak tjetër. Ti ende shihesh, nena, keto vende të lagura me gjak, dhe duke u përkulur në tokë për ta puthur tokën e kuqe nga gjaku, unë dëgjoj Ty të thosh: “Engjëjt im, erdhni dhe ruajni këtë gjak, që asnjë pikë nuk t'i shtypet me këmbë dhe profanohet!”

Nena e dhimbshme! Le të shtëlloj dorën time për Ty, për ta ngritur, dhe kujtoj se vuajtje tjera priten Ty. Kuherë që kthehi këmbët Tende, aty janë gjurmë gjaku dhe kujtime nga vuajtjet e Jezusit. Tani Ti shpejtosh hapat Tuaj dhe ti mbyllesh në Dhomën e Sipërme. Unë gjithashtu më mbyll atë, sepse cenakli im është Zoti i Shenjtë i Jezuit Kristit. Në këtë zemër, ku edhe Ty banon, unë dëshiroj të qëndroj pranë Tij në këtë orë të zhytur me dhimbje, sepse nuk mund ta lëm Ty vetëm në vuajtjen e tillë.

Nena e braktisur! Unë gjithashtu jam fëmija Yt që nuk mund të jetoj i vetmuar, që nuk dëshiron të jetoj i vetmuar. Marr më te brezat Tua nënësore, shfaq veten si një nënë, sepse kam nevojë për udhëzim, ndihmë dhe fuqi. Shikoni varfërinë time dhe hedhi edhe vetëm një lot për plagët e mia.³ Nëse ma sheh edhe të shpërndarë, atëherë m'e shtyp në zemrën Tua nënësore dhe thirri jetën e Jezuit përsëri tek unë.

Nënë e Braktisur, sa të thellë jam i zhgënjyer për Tende, sepse dhembja Juaj është e papërshkrueshme! Do t'i shnderrja tërë ekzistencën time në gjuhë, në zëra, për ta bërë simpatiën ime të njohur te Ti. Por ajo, iu falënderoj, është pa kuptim para një dhembieje të tillë! Prandaj unë therror engjëjt, thirr Trinisë së Shenjtë dhe i lutem ata ta rrethojnë me harmonitë e tyre qiejtore, gënjeshtrat e tyre qiejtore dhe bukurinë e tyre qiejtore, të tregojnë mërzimin e tyre te Ti dhe t'i lehtësojnë dhembjen tuaj intens; që ta mbajnë në krahët e Zotit dhe ta shndërrojnë tërë vuajtjet Tuaja në dashuri.

Nënë e Braktisur, tani një kërkesë më të fundit për llogari të gjithë njerëzve dhe për shkak të dhembjeve që ke pësuar, veçanërisht në braktisjen tuaj amare: Ndihmomë mua në momentin e vdekjes sime, kur shpirti im i varfër, vetëm, i braktisur nga të gjithë dhe i përplakur me mijëra frikë dhe anksie. Atëherë vijoni dhe kthejuni më për shoqërinë që ju kam bërë shpesh në jetën time. Vijoni tek unë në këtë orë, qeni pranë mua dhe dëbojni armikin e keq! Pastrojeni shpirtin tim me lotët Tuaja, mbulojini me gjakun e Jezuit, vishuni me meritat e Tij, dekorojeni me vuajtjet e Tij dhe me tërë veprat dhe vuajtjet e Tij. Le t'i fshihen të gjitha mëkatet ime nga fuqia e vuajtjeve të Krishtit dhe dhembjeve Tuaja dhe le të jetë i falur plotësisht. Kur atëherë të marra frymën time të fundit, mbulojeni me krahët Tua, marrni më nën mantelin tuaj mbrojtës, fshihuni nga syri i armikut të keq, sjellini mua fluturim në qiej dhe vendosjeni më në krahët e Jezuit. A je dakord me këtë, nënë ime?

Unë ju lutem gjithashtu ta kthejni shoqërinë që u kam bërë sot të gjithëve atyre që po vdesin. Shfaqeni si një nënë për të gjithë ata, sepse janë në rrezik dhe kanë nevojë për ndihmë të madhe. O mos i mohoni asnjëri dashurinë e nënës së tuaj dhe kujdes!

Një fjalë më tjetër falje: Si kam lënë Tende, ju lutem ta mbyllni në Zemin e Shenjtë të Jezuit. Ashtu si po pëlqej duart tuaj nënësore, jepeni më bollëkun Tuaj. Amen.

Meri me fëmijën e ëmbël, Na ju falënderojme të gjithë!

Refleksione dhe Ushtrime

nga Sh. Ati Annibale Di Francia

Pas vdekjes së Tij, Jezu dëshironte të plakosej nga një lëngje për dashurinë tonë. Dhe ne—a lejojmë vetveten ta plakohet në çdo gjë nga Dashuria e Jezuit; ose a lejojmë vetveten ta plakohet nga dashuria e krijesave, nga kënaqësitë dhe nga lidhja me veten tonë? Edhe frika, errësira dhe mortifikimet, të brendshme edhe të jashtme, janë plagët që Zoti i bën shpirtit. Nëse nuk i marrim ato nga Doret e Perëndisë, ne vetëm plakojmë vetveten, dhe plagët tona rritin pasionet, dobësitë, vlerësimin e vetes—in një fjalë, çdo keq! Por në anën tjetër, nëse i marrim ato si plagë të bërë nga Jezu, Ai do ta vendosë Dashurinë e Tij, Virtutet e Tij dhe Ngjashmërinë me Të në këto plagë, që do na bëjnë të meritojmë Puthjet e Tij, Qafimet e Tij dhe tërë stratagemat e një Dashurie Divine. Këto plagë do t'i jenë zëra vazhdueshëm që do ta thirrin Atë dhe do ta detyrojnë të banojë me ne vazhdimisht.

O Jezu im, le lëngja Juaj të jetë mbrojtësi i mi që më mbroj nga çdo plagë e krijesave.

Jezi lejon vetveten ta heqin nga Kryqi në krahët e Mamës së Tij. Dhe ne—a hedhim tërë frikën tonë, dyshimet tona dhe anksietet tona në duart e mamës sonë? Jezu pushtoi mbi gjuhen e Nënës Divine të Tij. Dhe a lejojmë Jezun ta pushojë duke hequr frikët tona dhe agjitacionet tonë?

¹ Kur Maria, e mbushur me dhimbje, dukej afër vdekjes, një shikim nga Biri i saj i dha asaj fuqinë të jetojë përsëri.

² Ky kërkesë është e drejtuar sepse disa njerëz blasfemojnë Zotin në kryq dhe vuajtje, zvarriten dhe marrin jetën e tyre vetvetiu.

³ Plagët e trupit dhe plagët e shpirtit, sepse eremiti ka qenë i burgosur në shtratin e saj të sëmurës për dekada dhe ka ndarë pasionin e Shpëtimtarit rreth gjashtëdhjetë vjet.

Fjalkë dhe Falenderim