W tę noc Panna Maria pojawiła się w towarzystwie św. Gabriela. To, co powiedziała nasza Panienka dotyczy tylko mojej osoby. Dzisiaj jako miłująca i edukująca Matka mówiła ze mną w szczególny sposób, pomagając i doradzając na moim duchowym drodze. Jak cierpliwa jest nasza Panienka i prawdziwa Matka! Mam za co jej dziękować za poświęcenie tak dużo czasu dla mnie w tej pracy swojej. Jestem niczym. Mam tylko swoje wady i grzechy. Kto może zrozumieć tę matczyną miłość? Anioł Gabriel powiedział następującą wiadomość na rozkaz boski:
Gdy Bóg mówi, chce być słyszany. Bycie posłuszni i słuchajcie tego, co Bóg mówi!
29. 03.2009
W tę noc Matka Boża okryła nas swoim ochronnym płaszczem. Zrozumiałem podczas objawienia, że płaszcz Matki Bożej jest święty, ponieważ otacza on jej niepokalane ciało. Jest pełna łaski, bo jest pełna Ducha Świętego; dzięki temu jest święta i wszystko, co dotyka, zostaje uświęcone przez jej obecność, gdyż Bóg jest z nią połączony, a ona z Bogiem w głębokiej miłości. Dlatego Panna Maria powiedziała nam w wiadomości, że swoim płaszczem udziela nam tak wielu łask i błogosławieństw niebieskich.
Pokój z wami!
Drogi dzieci, Stwórca nieba i ziemi woła was do nawrócenia. On, Pan Pokoju, prosi o wasze bezwarunkowe i całkowite oddanie sobie. Kochajcie Boga, małe dzieci. On kocha was i
On kocha was i swoją miłością pragnie was zapalić. Umiejcie żyć w miłości w swoich rodzinach, aby one mogły zasłużyć na zbawienie.
Bóg kocha rodziny. Bóg kocha wasze rodziny i chce mieć je kiedyś w niebie. Kocham je i tej nocy swoim płaszczem okrywam je, swoim płaszczem udzielam im tak wielu łask i błogosławieństw niebieskich, bo mój płaszcz jest święty. Błogosławiam was wszystkich: we imię Ojca, Syna i Ducha Świętego. Amen!
W dniach następnych Matka Boża czasami się nie pojawiała. Zrozumiałem, że uczy mnie także ofiarowania tego poświęcenia Bogu dla nawrócenia grzeszników. Zrozumiałem też, że nigdy nie powinienem trzymać się tego daru. Jest to łaska, którą Bóg udziela mi przez Pannę Marię. Uczy mnie coraz więcej, a mianowicie: używać tego daru dla mojego duchowego rozwoju i wszystkich tych, którzy pragną słuchać i żyć wiadomościami Panny Marii.
Wiele osób nie rozumie tego, nawet ci najbliżsi, rozsiani po całym świecie. Bóg chce, aby ci, którzy otrzymali taki dar, zrozumieli, że ważniejsze niż widzenie czy słyszenie jest życie według wiadomości, łącząc się z Nim w Jego miłości coraz bardziej i w miłości dla Jego Świętej Kościoła, dając dobry przykład życia wiary, modlitwy, oddania.
Św. Paweł naucza nas w pierwszym liście do Koryntian 12:27-31: "Teraz jesteście ciałem Chrystusa i członkami jego, każdy według swojej części. A tych, których Bóg ustanowił w Kościele, są najpierw apostołowie; potem prorocy; trzecimi nauczyciele... Potem idą dary czynienia cuda, uzdrawiania, pomocy, rządzenia i mówienia różnymi językami. Dąż do wyższych darów." ...i dalej jeszcze powiedzie nam w 1 Kor 13:8-10: "Miłość nigdy nie przeminie. A proroctwa znikną, a języki umilkną, i znajomość zaniknie. Bo częściowo poznajemy, a częściowe są nasze proroctwa. Ale gdy przyjdzie to doskonałe, co jest częściowe, zniknie."
Św. Paweł naucza wszystkich tych, którzy nazywają się najbliższymi, aby nie trzymali się swoich darów, bo wszystko skończy się, ale tylko miłość pozostanie. Najbliższy nie może chwycić swojego daru i myśleć, że jest lepszy od wszystkich innych. I mówię nawet więcej: najbliższy nie może chcieć być bardziej niż ci, których Bóg wybrał i umieścił na pierwszych miejscach, bo Św. Paweł jasno nam tłumaczy, że każdy członek ciała znajduje się w swoim właściwym miejscu, gdzie go Bóg postawił. Musimy to zrozumieć: tam, gdzie ich Bóg postawił. Jeśli najbliższy nie jest na pierwszym miejscu, bo należy tylko apostołom, czyli ministrom Bożym, Papieżowi, Kardynałom, Biskupom i Księżom, dlaczego chce być tam, gdzie nie powinien? To drugie miejsce jest zarezerwowane dla proroków, mówi nam Św. Paweł, a nie pierwsze. I tak kolejno miejsca tych, którzy twierdzą, że mają różne dary, wymienia w swoim liście.
Dlatego konfident nie może chcieć być konsekrowanym Bożym lub zająć jego miejsce, jeśli Bóg go nie powołał i nie konsekrował do tego ministerstwa przez swoją Świętą Kościół, aby zajmować pierwsze miejsce, ale musi być na swoim właściwym miejscu, drugim. Nauczając nas dalej, że powinniśmy dążyć do najwyższych darów mówiąc o miłości: prawdziwego daru i prawdziwego środka święcenia dla wielu, który nigdy nie skończy się i jest największym ze wszystkich.
Ci, którzy kochają, prawdziwie poznają Boga takim jaki on jest. Wszystki rozwój duchowy odbywa się w unii z Bożą miłością Boską. Ta miłość będzie nas czyszczyć coraz bardziej w swoich świętych płomieniach, które palą naszą duszę, ucząc nas żyć tak jak mówi nam o tym św. Paweł w 1 Kor 13:4-7: "Miłość jest cierpliwa, miłość jest łaskawa. Nie zazdrości. Miłość nie jest dumna. Nie jest pycha. Nie jest obelżywa. Nie szuka własnych interesów, nie denerwuje się, nie trzyma urazy. Nie raduje się z niesprawiedliwości, ale cieszy się z prawdy. Wszystko wybacza, wszystkim wierzy, wszystkiego nadzieja się, wszystkiemu wytrwa." Oto jak możemy zmierzyć naszą unię z Bogiem i osobistą świętość połączoną z Nim, jeśli naprawdę żyjemy to, co św. Paweł mówi nam w swoim liście do Koryntian.