วันที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2556:
พระเยซูตรัสว่า “ประชาชนของฉัน สาวล์ถูกนำไปยังอันติออกและเมืองอื่น ๆ มาเพื่อประกาศข่าวดีเกี่ยวกับการฟื้นคืนชีพของผม แต่ชาวยิวไม่ชอบที่เขาพูดถึงผม จึงทำให้สาวล์และบาร์นาเบาสถูกไล่ออกจากเมืองนั้น ในเวลาเดียวกันในความเห็น ทำให้สาวล์รัดฝุ่นออกจากเท้าเพื่อประท้วงกับผู้ไม่เชื่อ ผมนักบุญของผมจึงนำคำพูดของผมไปยังชาวเผ่าอื่น และเขาพอใจที่ได้รับผม เพราะมีคนหลายคนเปลี่ยนศรัทธาเป็นความเชื่อ จึงทำให้ทุกชาติทั้งหมดตอนนี้ได้รับพระวินัยเพราะผมนำชีวิตของผู้คนทั้งโลกไปสู่การไถ่บาป และไม่ใช่แต่ชาวยิวเท่านั้น ในพระวินัย ผมจำเป็นจะอธิบายกับฟิลิปว่า ผู้ที่เห็นผม ก็เห็นพระเจ้าพ่อในผม เพราะเราทั้งสองคือหนึ่งเดียวกันในพระตรีเอกภาพพร้อมด้วยวิญญาณบริสุทธิ์ ผมนักบุญของฉันเป็นประตูเข้าสู่สวรรค์ จึงทำให้ทุกคนจะต้องมาเยือนพระเจ้าพ่อผ่านทางผม ผมนักบุญของฉันคือหินที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของวัดของผม และเปโตรเป็นหินที่จะนำไปสู่การปกครองทั้งหมดในลำดับต่อมา ผมนักบุญของฉันได้พิทักษ์วัดของผมตลอดเวลาและประตูแห่งนรกไม่สามารถเอาชนะวัดของผมได้ ในส่วนสุดท้ายของพระวินัย ผมนักบุญของฉันบอกกับอัครสาวกว่า ถ้าทุกคนขอยืมชื่อของผมในนามของผม ผมจะให้ตามความประสงค์ของผม”