วันจันทร์ที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2554:
พระเยซูตรัสว่า “ประชาชนของข้า ประเทศของท่านได้รับฝนอันให้ชีวิตมาแล้ว มากมายคนรู้สึกสุขใจที่เห็นฝนนี้ในระหว่างภาวะแห้งแล้ง พืชพรรณส่วนใหญ่ของท่านเสียก่อนไปอยู่ในสภาพนิรมล จึงต้องมีวันฝนยาวเพื่อให้ฟื้นตัวขึ้น ทั้งหมดควรขอบคุณต่อการลงฝนนั้น แม้ว่าจะเป็นแต่เล็กน้อย ในบทอ่านครั้งแรก อียิปต์พยายามแก้แค้นจากการสูญเสียบุตรคนโตของตัวเอง แต่ก็ถูกจมน้ำในที่สุด โมเซสมีความซื่อสัตย์ในการนำประชาชนผ่านทะเลแดงและไปถึงดินแดนแห่งพร ส่วนประชาชนนี้ก็จำเป็นต้องมีความซื่อสัตย์ และทราบว่าข้าจะปกปักคุ้มครองท่านเหมือนกับที่ขาได้ทำแก่ชาวยิวในถิ่นอาระเบีย ก็เช่นเดียวกันกับการพ่ายแพ้ของทัพอียิปต์ ในการออกจากประเทศนี้ในสมัยใหม่ ขาจะเอาชนะศัตรูทั้งหลายของท่าน และนำไปสู่ยุคแห่งสงบสุขของข้า ซึ่งจะเป็นดินแดนแห่งพรที่ใหม่นี้”
พระเยซูตรัสว่า “ประชาชนของข้า ผู้เขียนและฟารีซีต้องการเห็นอัศจรรย์จากขา แต่ขาตรัสกับพวกเขาว่า อัศจรรย์เดียวที่จะให้คืออย่างโยนา นักบุญ โยนามาอยู่ในท้องปลาเป็นเวลาสามวันสามคืน ก็เช่นนั้น ลูกผู้ชายของมนุษย์ก็จะอยู่ในสุสานเพียงเท่ากัน พวกเขาไม่รู้ว่า ขาตรัสกับพวกเขาว่า การฟื้นคืนชีพจากความตายจะเป็นอัศจรรย์ที่ยิ่งใหญ่มากสุดให้แก่มนุษย์ทั้งหลาย เป็นการทรมานและเสียชีวิตของขาเหนือไม้กางเขนที่ได้รับการปลดประกันแก่ผู้ใคร่คิดในข้า และหาที่อภัยโทษแห่งบาปของตนเอง ผู้เขียนและฟารีซีจะตรึงขาขึ้นไม้กางเขน แต่พวกเขาไม่เชื่อว่าจะมีการฟื้นคืนชีพ ขาพูดกับพวกเขาว่ากรณีย์ของโยนาและซอลอมอนแต่ว่า พวกท่านได้รับผู้ใหญ่มากไปกว่าทั้งสองคนโดยกล่าวถึงความยิ่งใหญ่อันเป็นพระเจ้า ของขา ในคัมภีร์พันธสัญญาใหม่ ประชาชนของขาจะมีอานุภาพในการเห็นทุกสิ่งที่ขาประกอบไว้บนโลก และท่านเชื่อในขาก็แม้นไม่ได้เห็น ขาพูดกับผู้ใคร่คิดว่า ผู้นั้นจะรับรางวัลของนักบุญ”