วันที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2553:
พระเยซูตรัสว่า “ประชาชนของข้า ในฤดูกาลคริสต์มาสนี้ คุณทำการซื้อสินค้ามากเพื่อแลกกันเป็นรางวัลในวันคริสต์มาส คุณสามารถจำได้ถึงพระมหาเทวาที่มาเสียสิ่งของให้ข้า คือ ทองคำ น้ำหอม และ มยรร์ ซึ่งเหมาะสมกับราชา เมื่อคุณเห็นแท่นบูชาทองในการมีวิสัยทัศน์ คุณสามารถจำได้ถึงว่าคุณนำสิ่งของมาเสียให้ข้า คือ การอธิษฐานและกิจกรรมที่ดี แต่ข้ามอบรางวัลตัวเองแก่คุณทุกครั้งที่คุณรับข้านในสักการะศีลมหาสนิท ด้วยวิถีนี้เราก็แลกกันเป็นรางวัลกับซึ่งกันและกัน แต่มันเป็นทางจิตใจยิ่งกว่าทางสิ่งของ เลือดรัดใจในฤดูกาลอะแดว์นนี้เมื่อคุณแบ่งปันความประสงค์ดีแก่ญาติพี่น้องและเพื่อน ๆ ของคุณ รวมทั้งการแลกกันเป็นรางวัลทางสารภาพด้วย”
พระเยซูตรัสว่า “ประชาชนของข้า คุณเห็นอากาศหนาวจัดและหิมะมาก และค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นในเชื้อเพลิงแก๊สโอลีน มีการเพิ่มความต้องการโลกต่อน้ำมัน และมูลค่าดอลลาร์ของคุณได้ต่ำลงไปอีกด้วย รัฐบาลของคุณใช้เงินออกไปมากเกินที่จะรับจากภาษีและเร็ว ๆ นี้เศรษฐกิจของคุณต้องอยู่รอดโดยไม่มีการให้สติมิเลียนเพิ่มเติมอีกแล้ว เมื่อข้าประทับใจแก่คุณเห็นรถบรรทุกนี้ คิดดูว่ามันจะเกิดปัญหาในการจัดส่งของกินและแก๊สโอลีนไปยังร้านค้าของคุณได้ไหม ผู้ขับรถเองก็ต้องเผชิญกับค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นในเชื้อเพลิงและอากาศที่ไม่ดี นี้เป็นเหตุผลหนึ่งให้มีการเก็บสะสมสินค้าหรือเชื้อเพลิงไว้บ้าง เพื่อกรณีว่าคุณจะต้องเผชิญกับความขาดแคลนจากรถบรรทุกที่ไม่สามารถมาถึงได้ มีอันตรายหนึ่งในการให้สิ่งของแก่คนยากจน แต่คิดดูเมื่อมีผู้คนหลายคนไม่มีอาหารเพียงพอกินหรือเชื้อเพลิงสำหรับรถยนต์ของตนเอง ผู้คนมากมายกำลังผ่านช่วงเวลาเศรษฐกิจที่แข็งเคืองกับงานทำเล็กน้อย หรือการจ้างงานที่ได้เงินต่ำลง พวกเขาไม่มีสะสมส่วนเก็บเพียงพอให้สามารถทดต่อไปในระหว่างความต้องการเงินที่ยาวนานนี้ ความหวังว่าผู้คนจะช่วยเหลือกันและกันกับความจำเป็นของตัวเอง ก่อนที่ผู้คนจะรู้สึกขาดแคลนนักจึงมาถูกอะไรก็ได้”