wtorek, 26 marca 2013: (Dzień Pokuty)
Jezus powiedział: „Ludzi moi, dzisiejsze Ewangelie skupia się na Judaszowi i św. Piotrze podczas Ostatniej Wieczerzy. Ogłosiłem, że jeden z apostołów mnie zdradzi. Wtedy wszyscy zaczęli pytać, czy to oni są. Potem powiedziałem, że jest tym, kto zanurzył kawałek chleba w misce ze Mną tak jak uczynił Judasz. Poprosiłem Judasa, aby szybko zrobił to, co zamierzał, a wtedy Satan wszedł do niego. Wtedy apostołowie ogłoszili swoją lojalność wobec Mnie i stwierdzili, że będą ze Mną. W wizji widziałeś brązowe oczy św. Piotra z bliska, gdy mówił, że mnie ochroni. Potem powiedziałem mu, że trzykrotnie mnie zaprzeczy przed tym, jak kogut zakurczy. Judasa prowadził Satan w jego zdradzie Mnie pocałunkiem. Później Satan skłonił Judasa do popełnienia samobójstwa. Św. Piotr mnie zaprzeczył, ale później się pokutał. Jest trochę św. Piotra we wiernych, gdy w swojej słabości czasami mnie zaprzeczają grzechem. Masz Dzień Pokuty, kiedy księża będą dostępni do spowiedzi przez ponad sześć godzin. To byłby doskonały moment na oczyście duszy i spełnienie obowiązku wielkanocnego jednocześnie. Skorzystaj z tej okazji dla łaski mojego sakramentu pokuty.”
Jezus powiedział: „Ludzi moi, moje posługiwanie rozpoczęło się od mego Chrztu w rzece Jordan, gdy zacząłem gromadzić swoich apostołów. Ta wizja pokazuje ci szybki przegląd moich przypowieści i wielu cudów. Żydowscy przywódcy czuli się zagrożeni, ponieważ wiele osób śledziło mnie, kiedy uzdrawiałem ich choroby. Ludzie byli też przyciągnięci do moich słów, które nadawały nowe znaczenie miłości Boga i bliźniego. To było moje twierdzenie, że jestem Synem Bożym, co naprawdę skłoniło ich do chcienia mnie zabić. Słyszeli świadectwo o wielu moich cudach, szczególnie o wskrzeszeniu Łazarza ze śmierci. Nie zdawali sobie sprawy, że tylko Bóg może wykonywać takie cuda uzdrawiania i wyganiania demonów. Niewłaściwi zdemonowie wiedzieli, że jestem Świętym Bożym. Mogliśmy użyć mojej śmierci przez Żydów i Rzymian dla znacznie większego celu przyniesienia zbawienia całej ludzkości. Był to mój plan poświęcić swoje życie jako Baranka ofiarnego, aby każda dusza miała szansę na odpuszczenie grzechu i wejście do bramy nieba dla tych, którzy mnie przyjmują. Moja śmierć na krzyżu jest największym darem miłości i życia, który mogłem dawać wszystkim wam. Daję się wam samemu w mojej Eucharistii podczas każdej mszy, aby być z wami intymnie w waszych duszach. Radujcie się we wszystkich moich sakramentalnych darach, szczególnie we mniej Realnej Obecności w moim Najświętszym Sakramencie.”