Kristo:
Mga minamatay kong tao:
ARAW NA ITO KUNG SAAN ANG AKING SIMBAHANG KATOLIKO AY NAGDIRIWANG NG PISTA NG WALANG HANGGAN LUPAING AWA, NANANATILING BUKAS ANG MGA PINTO NG AKING MAHABAGONG PUSO PARA SA KANILA NA GUSTONG LUMAPIT UPANG MAKUHA ANG MGA ESPESYAL NA BIYAYA NA INILALABAS MULA SA AKING KALOOBAN.
Hindi ko tinatapos ang aking awa kapag isa sa aking anak ay lumapit sa akin ng may mapusok at humihingi ng tawad na puso at malakas na pag-iisip na magbabago.
Mga taon nang higit sa dalawang libo, nanatili ako pumapatung-patong kay tao, walang tigil ang aking pagtatawag…
Hinahanap mo Ako sa mundo at kanyang kasiyahan; hindi ko makikita doon.
Hinahanap mo Ako sa mga simpleng bagay na nagbibigay ng kaligayan at pag-asa para sa ilang minuto lamang; hindi ko makikita doon.
Mga minamatay, alam ba ninyo kung paano ang tao ay nananaliksik Ako?
Luz de María:
Ako'y naniniwala na ang kanilang mga mata ang nagbibigay sa kanila ng seguridad; hindi nila nakikitang ako.
Kristo:
Tinatawag ko ang maliit at simpleng tao, ang matatapang, ang mahalaga sa mundo; tinatawag ko lahat upang magpatawad kahit na kanino man, lalo na sa pinakamalaking salarin. Hindi ako nangangailangan ng mga tao; hindi maiiwanan o mapipigilan ang aking Kaluwalhatan at Aking Kaharian ng anumang nilikha. Subali't kung hindi sa pamamagitan ng Krus, hindi mo makakapit sa akin, at natatakot sila sa aking Krus at pinapahiya nila ito. Bawat isa ay may sariling krus; kapag isang tao ay iniwan ang kanyang krus sa daan at patuloy na naglalakad nang walang ito, tanda iyon na hindi siya gustong maglakbay kasama ko.
Mga minamatay, alam ba ninyo kung lahat ng tao ay umibig sa akin?
Luz de María:
Gusto kong sagutin na oo, Panginoon, subali't hindi lahat ang umibig sa iyo.
Kristo:
AKO BILANG HARI AY NAGHAHAIN NG TANONG: ANO BA AKING GINAWA SA INYO NA HINDI NINYO AKO UMIBIG?
Alam ko ang sagot: hindi nagsasalita ng Ako ang magulang sa bahay; sa Aking Mga Templo, naririnig lamang ang Aking Kawangan at lumalaki ang tao na isang Diyos ako na bingi at bibig, kaya't nagpapatuloy sila sa kasiyahan nang walang pagbabalik-loob, nakakasala sa Akin ng hindi mawawari-wari, tinuturing Ako bilang Kawangan dahil hindi nilalayon magbago, at sa ibig sabihin ay masusuplong nila ang kapangyarian ng Aking Divino na Hustisya, subalit bago pa man iyon, masusugatan sila dahil nagpabaya sila sa Akin.
INASAHAN MO ANG TAWAG NG PANGKALAHATANG PAGPAPAHINTULOT …, NGUNIT ANG AKING KAWANGAN AY GAANO KADALASAN NA NANGYAYARI NA NAKAPALOOB SA IYON AY PINAPATNUBAYAN KA SA LANDAS NG KATOTOHANAN. ANG SINUMAN NA HINDI NAGDUDALA NG KRUS AT SUMUSUNOD SA AKIN, HINDI NASASALAMIN SA PAREHONG DAAN KO.
Araw ito ng kagalakan, at pagkatapos noon, ano pa ba?… Lahat ay makararatay sa kanilang Bundok Kalbario, at ilan ang magsasama ng Krus, habang iba naman ay iiwan nila iyon sa daan, kasama na rin sila na naglilingkod sa Akin sa Altar.
Mahal ko, malulunan ba ng Sangkatauhan ang Pagpapalaya?
Luz de María:
Ako Panginoon at Diyos Ko… paano natin maipapahirap ka pa sa sagot!
Kristo:
Nakikita ko ang Daigdig at siya mismo ay nagdudusa. Nakikita ko kung paano din nagsusuplong ang tao, nakikita ko Ang Aking Simbahang Katoliko at nakikita kong nasa pagdurusa rin iyon. Maraming mga anak Ko na iiwanan ang Krus sa daan upang magpapatuloy lamang sila sa madaling landas, sa kanila na hindi umibig sa Akin at gustong itim ang Aking Mga Batas at Utos.
Hindi higit pa sa nararamdaman ko ang pinagdurusaan ng Simbahang Katoliko… Hindi higit pa sa pagdurusang nararamdaman Ko…
Maraming mga anak Ko na malapit sa Aking Simbahan dahil lang sa hitsura… Sila ay nagpapahirap sa Akin ng mas marami.
Maraming mali ang pagkakaunawaan ng hindi dapat ipaliwanag kundi sundin… Nagpapahirap din sila sa Akin ng mas marami.
Gaano katagal na nila binabastos Ang Aking Simbahan!… At nagpapahirap pa rin sila sa Akin ng mas marami.
Maraming magsisipagpa-ugat sa kanya hanggang maihiwalay siya…! Iyon ay nagpapahirap din sa Akin.
ANG AKING SIMBAHAN AY MAGTATAGUMPAY, SA HULI ITO AY MAGTATAGUMPAY; BAGO PA MAN IYON, MAY MAGSISIMULA NG PAGKAKAHIWALAYAN AT NAGPAPAHIRAP SA AKIN, SAPAGKAT ANG PINAKAMALAKING KAAWAY KO AY NASA LOOB NITO. ISANG PAGHIHIWALAY AY KAILANGAN UPANG MAKITA MO ANG MASAMA SA IYONG KONSIYENSIYA AT SAMANTALA, ANG MABUTI NA DAPAT MONG SUNDIN AT GAWIN.
Tinataguyod ko Ang Aking Bayan na matibay at huwag maghiwalay, ang mga pagsubok ay nagmumula sa tao at mula sa masama na kumakapit sa kaluluwa, ibinibigay nila isang Diyos na hindi ako, na papasaya sila ng pinaka-mababa at hayop.
Ang sarili nitong Kalikasan ay napupuksa at lumalaban laban sa tao. Hanapin ko ang kapahinggan sa mga nasa akin, sa aking matapat, sa mga nanatiling nagdadalang-krus at hindi nagsasawalang-bibig dito.
Hanapbuhay ng Aking Awra ay si tao, tinatawag niya, hinahamon niya pero pumupunta ang tao sa akin na may masama, naghahanda ng mga digmaan na lalabas sa sandaling ito, ang mga Bayan ay nagsasalita sa matinding paglaban na kumakalat sa buong mundo.
Ang lumang pighati ng nakaraan ay hindi magiging iba kundi isang pauna ng darating…
HINDI NA NAGHIHINTAY ANG AKING KATUWIRAN, KINAKAILANGAN KO ANG HANAPIN SI TAO NA NAKATAGPO SA AKIN. HINDI GUSTO NI TAO ANG AKING AWRA, NA NANANALANGIN PARA SA KANYA WALANG HINTO AT HINDI KO GUSTONG MAWALA ANG MGA ANAK KO; KUNG KAYA'T PUMUPUNTA AKO NG MAY KASAMA KONG KATUWIRAN UPANG IRESKUE ANG KALULUWA.
Mabigat ang tao, at kapag pumapasok ako sa harapan niya at nakikita ko ang kanyang kahinaan at pagtutol sa akin, nakikitang kinakailangan kong gamitin siya, oo, gamitin siya sa kung ano man ang kanyang pangangailangan upang makabuhay, hanggang sa ilalim ng parusa, bumalik siya sa Aking Mga Kamay. Hindi ganito ang mga taong nagtataguyod sa kanilang sarili sa buong paghahari ng masama; sila ay tumutol laban sa akin at lumubog pa sa putik, humihiwalay mula sa akin. Ngunit pumupunta ako upang ireskue ang mga nasa akin.
Mahal kong tao, alam mo ba kung gaano ko kinakausap?
Luz de María:
Oo, mahal kong tao, alam ko…
Kristo:
Nag-aantok ako para sa isang nasasaktang sangkatauhan na hindi nagpapahintulot sa akin na makialam, inilalagay nila ang isa pang hadlang sa pagitan ng kanila at AKO. NAKIKITA KO ANG AKING KRUS NA IPINAGTANGGOL NG ILAN NA HINDI NAKATANGGAP NITO, ANG MGA LEGYON KO AY KUMUKUHA RITO AT HUMAHALO SA KANYA, NAGLALAKAD SILANG MALAPIT KAY TAO HABANG HININTAY ANG SANDALING ITO AY MAGBABAGO, BUMALIK AT KUKUNIN ITO. NGUNIT INAALOK NG MUNDO ANG PAGPAPALIGAYA AT PINIPILIT NA MAINGAT ANG PAGHIHIRAP SA MGA INUMIN AT AWIT NA NAGMUMULAT SA ISIPAN AT NAGSISILBING LABAN SA AKIN.
MAHANAP KO ANG PARAAN UPANG MULING ITATAG ANG AKING KAHARIAN SA GITNA NG MGA TAO. ANG AKING AWA AY HINDI MAKIKITA NG MGA PADER, KUNDI MAGIGING IBIBIGAY NITO SA LAHAT NG AKING ANAK NA MAY KASIYAHAN,
AT SILA AY MAGIGING ANG AKING BAYAN AT AKO AY MAGIGING KANILANG DIYOS.
Mangamba, mahal kong anak, ang awa ko ay humihingi ng dasal para sa Hapon -- lilitaw ang lupain.
Mangamba sa aking Awa para sa Chile.
Mangamba sa aking Awa para sa Estados Unidos -- magdudulot ito ng pagdurusa sa pamamagitan ng Kalikasan.
Ako ay nagpapala sa inyo.
ANG TAONG TUMATALON SA AKING AWA AY NAKAKAKUHA NG KASIYAHAN NA UNA. AKO AY NAGPAPALA SA INYO.
Iyong Jesus.
AVE MARIA PURISIMA, WALANG DAMA ANG IYONG PAGKABUHAY.
AVE MARIA PURISIMA, WALANG DAMA ANG IYONG PAGKABUHAY.
AVE MARIA PURISIMA, WALANG DAMA ANG IYONG PAGKABUHAY