Mahal kong:
AKO AY PAG-IBIG, KATOTOHANAN, AWANG AT HUSTISYA… ITO ANG TUNAY NA PAG-IBIG KO, HINDI IBA PA:
AKO AY KATUWIRAN AT NAGPAPATUPAD AKO NG LAHAT SA TAMANG SUKATAN.
Naghihintay ako sa nagbabalik-loob na makasalanan, hindi niya kailangan mag-alala na bumalik sa Akin kung hindi man lang tanggapin ang sandaling bago ang Pag-ibig Ko ay kasama mo at pinapahintulutan ka niyang mabuhay ng ganito. Gayunpaman, may ilan pa ring sasabiing hindi ang Babala ang isang Divino na Gawa at magiging mas malayo pa sa Aking Kasarian: naghihiganti sila sa Hustisya Ko, ibibigay nila ang kanilang sarili sa mga kamay ng kasamaan.
Ako ay Awang na Pag-ibig at Awang na Hustisya, hindi ako walang pakialam sa tugon ng sangkatauhan, hindi ko pinapabayaan bawat hakbang ninyo, ang aking tingin ay nasa lahat, naghahanap ng mga kaluluwa na gutom sa Akin.
Nakikita ko ang gawa ng tao, hindi upang silipin sila sa bawat sandali, kundi upang tulungan sila at bumalik agad sa Akin, bago ako tumawag sa kanila na magpakita ng kanilang ginagawa, kahit iyon ay tinatagong nasa loob ng kanilang puso at sinasabi nila na nakalimutan ko…
Tumatawag ako, pero ang tugon ay nasa kalooban ng bawat isa sa inyo, sa konsiyensiya ninyo tungkol sa Akin at sa responsibilidad ng buhay sa kasalukuyang henerasyon na nagpapahirap sa Akin dahil hindi ko kinikilala.
BAWAT TAO AY MAY SARILING MISYON SA BUHAY.
HINDI KO PINIPISILAN ANG MGA GAWA NG TAO;
KAHIT ANONG MALIIT NA IYON, ALAM NIYANG AKO.
Hoy sa taong naglilingkod sa Akin at nagsisisi sa lihim! Hindi mo maaaring maglingkod ng dalawang panginoon. Pinapayagan ko ang tao na gumawa ayon sa kanyang kalooban, at nakakalimutan mong ako'y Hustisya.
ANG PINAKAMATAAS NA HANDOG AY NG TAONG NAGBIBIGAY SA AKIN ANG KANYANG KALOOBAN AT PINAPAHINTULUTANG GUMUHIT AKO….
ANG PAGKAKAISA SA AKING KALOOBAN AY ANG PINAKAMATAAS NA GAWA NG TAO PARA SA AKIN, AT BINIBIGAY KO SA IYO ANG NAKATAGPO KO.
Masaya ang taong tumatanggi sa mundo at tinatakbuhan Ang Aking Tawag Na May Pag-ibig At Pananampalataya, alam niya na hindi ko pinabayaan ang mga kanyang nasa Akin. Ngunit siya na naglilingkod sa akin ngayon at hindi bukas ay tulad ng dagat na dumarating at umuwi; subalit siya na nagsisilbi Sa Aking Kalooban ay tulad ng araw: lagi nitong nakakabighani At nagbibigay liwanag.
MAHAL KONG TAO, ANG KASALUKUYANG SANDALI AY NARARAPAT NA MAKATANGGAP NG PAGKILALA MULA SA LAHAT NG NASA AKIN, ANG UGNAYAN PARA SA PAGSASAMA AT SIGURADONG DARATING.
Hindi sumusunod ang kasalukuyang henerasyon sa Aking Tawag, nakikita nila ito at napapandak Ang kanilang paningin dahil sa kahinaan ng pag-ibig Ko. Mahal ang tao ayon sa kanyang kapakanan; ito ay isang maliit na pag-ibig; siya na hindi nagmahal ay hindi malaya.
Mahal kong tao:
ANG AKING KALOOBAN AY ANG MAKATUTURO KA SA KATOTOHANAN AT MANATILI KA SA PANANAMPALATAYA.
HINDI MAKAKALIPAS ANG KASALUKUYANG HENERASYON NANG HINDI MATUPAD ANG AKING SALITA, DARATING AKO PARA SA AKING BAYAN; WALANG TIGIL NA HINAHANAP KO KA… AT TUMATANGGI KA NA MANAMPALATAYA SA AKING TAWAG.
Mahal kong tao:
Mangamba para sa Brasil, magdudulot ito ng pagdurusa.
Mangamba para sa Mexico, magdudulot ito ng pagdurusa.
Mangamba para sa Hungary, magdudulot ito ng pagdurusa.
Iinom ng aking bayan ang mapait na tasa, sa harap Ng mga kagawian laban sa akin.
Hindi magsisimula Ang tubig na magdudulot ng problema Sa tao, walang inaasahan; ang klima ay isang konstanteng hindi alam Para sa iyo na hindi mo maipagkakaalam kung paano ito mananatili.
Mahal kong tao, Ang mga paglabag sa aking tahanan Ay bumalik sa sangkatauhan at nagdudulot Ng sakit Sa nasa Akin; isang kosmikong kaganapan ay magpapatibay ng Sangkatauhan.
Mga anak ko, Ang Aking Mga Salita Ay natutupad sa aking mahal na handog Para sa lahat. Hindi ito ang hindi inaasahang Kaganapan Na darating sa iyo, kundi ang katotohanan Ng mga ipinagbalik-alo Ko sa inyo. Nanatili ka Sa Aking Kalooban, at oras, na hindi totoo ay panahon Kungdi isang sandali, bumabagsak tulad ng buhangin, walang makapigil sa iyo.
Nalalamangan Ng aking bayan Ang Aking Katotohanan At Naiintindihan Ko Na Aking Tumpakan: “Mamamatay ang langit at lupa, ngunit Ako<
ang aking [1] mga salita.”
MGA ANAK KO, ISIPIN NINYO ANG AKING KAGALANGAN…
MGA ANAK KO, IPAHAYAG NINYO ANG PAGDATING KO…
MGA ANAK KO, TIWALAAN NINYO AKO…
HUWAG KAYONG MATAKOT, MGA ANAK KO…
MGA ANAK KO, ALAM NINYO NA HINDI AKO NAGKAKAMALI SA AKING PAG-IBIG…
ALAM NG MGA ANAK KO NA AKING IPAPROTEKTA SILA, kaya hindi sila nagtataglay, kahit gaano pa katatagan ng hangin, lahat ay magwawala, pero ang aking salita ay hindi magwawala at mananatili ang aking mga tao sa aking pag-ibig.
AKO ANG ALPHA AT OMEGA.
ANG GAWA NG AKING MGA KAMAY AY ANG AKING KAGALANGAN.
Mahal kita.
Si Hesus mo.
AVE MARIA PURISIMA, WALANG DAMA ANG IYONG PAGKABUHAY.
AVE MARIA PURISIMA, WALANG DAMA ANG IYONG PAGKABUHAY.
AVE MARIA PURISIMA, WALANG DAMA ANG IYONG PAGKABUHAY.