Linggo, Agosto 13, 2017

Ika-10 na Linggo matapos ang Pentekostes.

Nagsasalita ang Ama sa Langit matapos ang Banagis na Misa ng Pag-aalay ayon sa Rito ng Trento ni Papa V. sa pamamagitan ng kanyang masunuring, sumusunod at humilde na instrumento at anak si Anne.

Sa pangalan ng Ama, Anak at Espiritu Santo. Amen.

Ngayong Agosto 13, 2017, nagdiriwang kami ng Ika-10 na Linggo matapos ang Pentekostes sa isang karapat-dapat na Banagis na Misa ng Pag-aalay ayon sa Rito ng Trento ni Papa V.

Nagsasalita ang Ama sa Langit: Ako, ang Ama sa Langit, magsasalin ng mga salita ngayong araw dahil ngayong Linggo, ang ika-10 na Linggo matapos ang Pentekostes, ay may priyoridad. Kundi man, pinautang ko lang si Ina Maria na magsalita ngayon.

Ang dambana ng pag-aalay at pati na rin ang dambana ni Birhen Maria ay nagkaroon ng malaking dekorasyon ng mga bulaklak. Naggalaw-galaw ang mga anghel sa paligid. Ang Ina Maria ay naka-suot ngayong araw ng kulay asul-klaro. Pati na rin ang rosaryo ay asul-klaro din.

Magsasalin ng mga salita ang Ama sa Langit: Ako, ang Ama sa Langit, nagsasalita kayo, aking mahal na anak ni Ama at Maria, sa pamamagitan ng kanyang masunuring, sumusunod, at humilde na instrumento at anak si Anne, na buong-puso ko ay nasa loob ng aking kalooban at nagpapahayag lamang ng mga salita na galing sa akin.

Mahal kong maliit na tupa, mahal kong sumusunod, at mahal kong peregrino at mananakot mula malapit o malayo. Ngayon, mahal kong maliit na tupa, mayroong malaking biyahe ang inyong harapang papunta sa bahay ng Ama ko sa Mellatz. Sa halos dalawang taon ay hindi kayo makakapasok dito dahil sa sakit ni anak ko si Katharina na nagiging dahilan para sa inyong bisita. Ngayon, pumupuntang maikli lamang kayo sa Mellatz. Malaking hinihintay ninyo ito at aking tatalimaan kayo ng pag-ibig. Gayunpaman, mayroong malungkot na kasama dito dahil si anak ko si Katharina ay nasa tahanan sa Vollpriehausen ngayon mula sa halos tatlong linggo. Doon siya ay maayos na inalagaan ayon sa aking kalooban, kahit hindi mo maaaring maintindihan ito, mahal kong Anne. Natagpuan niya doon ang kanyang tahanan at tumutulong din sa iba pang maysakit na mas hirap pa kaysa kay siya. Mahal kong Anne, ikaw ay nasa gitna ng lahat dahil isinulat mo lang ang isang pagkakataon matapos ang ibang pagkakataon at hindi ka makapagproseso hanggang ngayon. Magkaroon lamang ng maikling pasensiya, tulungan ko kaya't kayo ay magiging tagumpay, kahit na hindi mo ito naniniwalaan ngayon. Malungkot ka dahil iba ang nangyari sa inyo kung ano ang gusto mong mangyari. Ngunit paniwalaan Mo, ang Ama sa Langit ay may malakas na kamay. Alalahanan mo na magdudusa ka rito ng mahaba pa dahil ito'y natural lamang. Sa katunayan, kasama kayo ni Catherine ko nang halos tatlong dekada at ito ay isang tiyak na pagpapahinga. Kapag nakaranasan kong taong mahal sa kagalakan at sakit at ngayon lahat ng bagay ay ibig sabihin na iba pa rin ang dating, dapat magdusa ka. Nagpapasalamat ako dahil inayos mo lahat sa aking Diyos na kapangyarihan. Hindi ka tumigil kahit na napuno na ang iyong karaniwang kapangyarihan sa lahat ng mga bagay na kailangan mong gawin. Patuloy pa rin kayo hanggang sa wala nang labanan.

Nagkakaisa kayo at lumaki bilang isang maliit na komunidad ng tatlo. Hindi madali ang inyong pagdaanan. Nagbisita ka din si Catherine ko maraming beses. Mahirap para sa inyo tatlong tao. Binigyan ko ng liwanag ng pag-asa ang aking anak dahil pa rin niya kayo nakikilala. Maari pa ring magsalita kayo kaysa kay siya, kahit may mga hirap dito. Maaaring iba ito, mahal kong mga tao. Sa pananaw ng tao, ibig sabihin na iba ang tingin dahil umuunlad ang sakit sa malaking hakbang.

Ngunit ako, ang Heavenly Father, maaaring baguhin ko ang lahat kung nasa aking kalooban at gustong-gusto. Maaari kong gawin mga milagro, kahit na para sa inyo ay imposible ito. Maaari kong gumawa ng hindi posible. Palagi ninyo itong alalahanan dahil dapat kasama ito sa pag-asa niyo. Magtiwala kayo malalim at matibay, sapagkat iba ang tingin nito kaysa sa iniisip mo. Hindi na ko maaaring magpropeta sa inyo, sapagkat hindi kayo makakayaan ng ganun. Magkaroon lamang ng kaunting pasensya at isipin ang aking omniscience at omnipotence. Mabuti lahat sa huli dahil ako ay inyong mahal na Ama na nag-iisip para sa inyo at susolusyon ko ang lahat ng mga kakaibang problema. Ibigay ninyo kayo mismo buong-buo sa aking kamay, kung gayon kayo'y ligtas.

At ngayon sa aking mahal na anak na mga paroko at pati na rin ang mga awtoridad. Nakakahiya sila ngunit nagpapalakas pa ng kanilang sarili. Hindi nila nakikita na dapat nilang maghiwalay mula sa popular altar at meal community. Nagsisisi sila sa akin at hindi naniniwala sa katotohanan. Hindi rin nila kinukunsider ang pagkakaroon ng Divine Power upang tulungan sila. Naniniwala sila na lahat ay nasa kanilang mga kamay at maaaring kontrolin ito. Ngunit kailangan nilang isipin pa ang iba.

Ang proseso na kinakailangan kong simulan para sa kanya ay mahirap. Bakit, My beloved ones, dahil hindi sila naniniwala at nagtitiwala. Minsan ko bang sinabi sa kanila na bumabalik sila sa aking kalooban, ngunit sumalungat pa rin sila sa aking kagustuhan. Oo, nagsisisi sila sa akin at naniniwala silang maaaring maayos ang lahat sa meal fellowship. Hindi ako naroroon sa mga modernist na serbisyo dahil hindi ko maaari magpalit ng anyo sa mga di karapat-dapat na kamay ng paroko. Kapag nagsisilbi sila, tinuturing nilang tao at hindi ako ang kanilang pinupuntahan, kahit na naghihintay akong mahal kina. Hindi nila maalala Ang Anak ko, si Son of God sa Trinity. Sa serbisyo nila, iniiwanan ko ngunit hindi sila naniniwala dito. Dapat nilang pumunta sa tabernacle at mag-celebrate ng saint's sacrificial meal. Si Aking Anak ay nagpapakita sa sacrifice of the cross sa bawat valid Holy Mass of sacrifice. Nakalulungkot lang na ang mga anak ng paroko ay naging mapagmahal, sapagkat hindi sila nakikisama sa pagbibigay ko, si Most Holy Trinity, ng karangalan. Kaya't napakitaan ni Satan ang kanilang lahat at sinasamantala sila na walang nararamdaman. Kung hindi nila iiwan ang mapagmahal, babagsakin sila sa eternal abyss dahil magiging impluwensya ng devil sa kanila. Hindi na sila makapagtitiyak ng mga damdaming ito sapagkat nagkukulang na ang kanilang isipan. Hindi agad nila malalaman kung ano ang nangyayari sa kanila. Nagpaalam ko na sila magsisi; hindi naman nakabunga. Ngayon, napupuno na aking pasensya sapagkat sumusunod ang mga anak kong paroko sa modernism at walang nagpapatuloy na konsiyensiya nila. Lumayo na sila sa akin. Nakatuon sila sa mundano at hindi ako, ang divinity. Hinahiling nilang magbigay ng hand communion ang laity at hindi sila mismo ang nagbibigay ng oral communion, na katumbas ng tunay na pananampalataya.

Kailangan pang mapatawad ang malubhang sacrilege at pinili ko ang maraming mga soul para sa pagpapatawag upang muling makuha sila sa akin sa pamamagitan ng kanilang pagsusumamo. Ngunit napakalungkot ko at nagtitiis akong umiyak nang walang hinto, gayundin ang nanay ko na humihingi sa aking trono para sa kanyang pagbabalik-loob. Pinapadala kong mga ilog ng grace sa puso ng bawat isang paroko, streams of grace of knowledge.

Mayroong sariling misyon ang bawat isa pang pari na ginawa ko para sa kanya. Ang talino niya ay binigay ko bilang regalo pero hindi nila ginamit ito. Sumunod sila sa pangkalahatang daloy at hindi nag-isip na sila'y nakikisama lamang sa sarili nilang kapakanan. Ikaw mismo ang mahalaga at inilagay mo ang iyong sarili sa harap ng lahat. Hindi ako ang mahalaga para sa kanila. Nakalaan ko na nila dahil ako ay isang simbol lang para sa kanila. Ipinaaabot din nilang ito sa mga tao na sila'y nag-aaruga. Hindi ipinapaabot nila ang Katolikoong pananalig sa mga nananalig. Para sa kanila, isa lamang itong pananampalataya kaysa iba pa at hindi na ang tanging Tunay, Banal, Katolikong at Apostolikong Simbahan kung saan sila'y sumasampo noong una. Sa huling paghuhukom, kailangan nilang magbigay ng sagot para dito, at masamang panahon ito para sa kanila. Inalis nila ang tunay na pananalig mula sa buhay nila. Ang modernong pananampalataya ay umiiral sa kanilang katotohanan at walang kinalaman ito sa mga pangako nilang ginawa noong sila'y pinagkaloob ng ordinasyon. Naging prinsipyo na para sa kanila ang komunidad ng modernist at hindi mawawala itong paniniwala nila. Walang dambana ng paghahandog para sa kanila, kundi isang mesa ng pagsasama-samang tinatahanan nilang pinagbubunuan. Sa lahat ng mga simbahang modernista, nakakapagtapos na sila at naniniwala silang gumagawa ng tama. Walang isa sa mga pari na napili ko noon ang naghihimagsik laban dito; ito ay pangkalahatang daloy na walang makakahinto.

Maaari bang intindihin mo ngayon, aking mahal na anak na babae at anak na lalaki, bakit kailangan kong mag-interbensyon, bagaman hindi ko gusto gawin ito. Sa huling panahong ito, aking mahal na mga anak, kayo ngayon ay nasa gitna nito. Mabigat ang inyong karanasan. Kailangang ipakita ko ang katiwalian dahil lahat ay magiging malinaw sa hinaharap. Walang makakasabi: "Hindi ako nalaman ito." Ang mga ibon ay paputok ng kanilang tula mula sa bubungan sapagkat si Satanas ay lalabas na mabilis mula sa tabernaculo dahil naniniwala siya na mayroong pinakamataas na kapanganakan, na paaayon lamang sa aking kalooban. Walang kapangyarihan siya kung walang aking pagpapasya. Kailangan kong hiwalayan ang bigas mula sa damo. Ang panahong ito ay dumarating na.

Sinabi ko kayo: "Huwag pumasok sa mga simbahang modernista. Manatili kayo sa inyong tahanan at ipagdiwang ang Banal na Misa ng Paghahandog ayon sa DVD na ginawa ko para sa inyo. Maraming beses kong sinabi ito at nagbigay ng payo: "Kumuha kayo ng DVD, kaya't walang mangyayari sa inyo kapag dumating ang aking oras. Magkakaroon kayo ng proteksyon ko at ipagdiwang ninyo araw-araw ang banal na misa ng paghahandog. Ngunit hindi kayo sumunod sa mga babala ko. Ngayon, kailangan nyong magkumpas lamang sa mga simbahang modernista dahil si Satanas ay naghahari roon ngayon.

Walang tao ang nasa loob ng mga simbahan na ito. Lahat ng naging dahilan para makapagpatawa ng pagkabanalan ay inalis sa kanila. Inalis lahat ng mga estatua. Naging lugar ng pagsasama-samang simbahang ito at si pari ang pinuno, walang iba pa. Ang dating banal na dambana ay inalis. Sa halip, isang puting bloke ang itinayo sa gitna nito na hindi nagpapakita ng anumang pagkakatulad sa dambana. Pinapanatili nila dito ang komunidad at walang makapagpapatibay mula roon papunta sa araw-araw na buhay dahil wala ang lakas ng banal na misa ng paghahandog. Nakakalungkot, hindi nakakaalam ang mga tao sapagkat hindi sila pinapaalan ng mga pari ngayon. Magkakamali at magdududa sila nang walang himagsik laban dito. Ang pangkalahatang publiko ay nagiging dependent sa apostasy at hindi na ito napapansin.

Aking mahal, babala ko kayo lahat at patuloy akong bumabala hanggang sa huling sandali. Lumayo kaagad mula sa mga simbahang modernista sapagkat hindi mo maari paniwalaan ang magaganap doon.

Ang awtoridad ay lubos na tumutol sa pananalig. Ang pinakamataas na pastor, na nananatili pa ring nakaupo sa upuan, ay nagdadalang-tao ng kamalian at kawalan ng pananampalataya. Isinusulong ang isa't isa ang heresiya. Hindi mo maiisip kung paano ako magsisinop at kung paano lahat ito mangyayari sa malapit na hinaharap. Magiging masamang para sa marami.

Manampalataya, maniwala, at bumalik sa tunay na sakramental na pagkain ng Diyos. Kaya't ikaw ay pinoprotektahan. Ikonsekra kayo sa Puso ni Maria, inyong mahal na Ina, na ibinigay ko sa inyo.

Mahal kita at gustong iligtas ka. Binabalaan kita sa Santisima Trinidad kasama ang lahat ng mga anghel at santo at inyong mahal na Ina at Reyna ng Mga Rosas ng Heroldsbach, sa pangalan ng Ama, Anak, at Espiritu Santo. Amen.

Ngayon ay ipinagdiriwang ang Banal na Sakramental na Pista sa Heroldsbach. Ang mga tagasunod ay sumasali dito dahil sila manampalataya, naniniwala at ikaw ay kinakambalang panalangin. Mayroong pa rin para sa inyo, aking mahal na maliit na kawan, ang bawat pagbabawal ng bahay ban. Alalahanin na ako ay nasa ibabaw ng lahat at hindi mga tao. Lamang ko ang makakaligtas sayo dito, pero kung kailan at paano, iyon ay alala ng inyong mahal na Ama. Amen.

Lupain at parangal walang hanggan sa Banal na Sakramento ng Altar, magpakailanman at palagi. Amen.