வியாழக்கிழமை மாலைப் பூசை

ஆம் பெண்ண் இங்கே இருக்கிறாள். அவள் தன்னுடையச் சூழலில் பல மலர்கள் மற்றும் குருசுகள் வாயுவில் தொங்கு கொண்டிருக்கின்றன. அவளுக்கு நீலமும் பொன் நிறத்திலும் ஆடை அணிந்துள்ளது. அவள் கூறுகின்றார்: "இப்போது நான் அவர்களுக்காகப் பிரார்த்திக்க வேண்டும், அவர்கள் அன்பு கொள்ளவில்லை மற்றும் பிரார்த்தனை செய்யவில்லை." நாங்கள் பிரார்தித்தோம். "தென்றல்கள், இன்று என்னால் நீங்கள் அழைக்கப்படுகிறீர்கள், தியாகமே கடவுள் அன்பாகும் என்பதை உணர்வது; புனித அன்பு ஒரு குருசுவாகும். ஒவ்வொரு குருசுமானாலும் அதனை ஏற்றுக்கொள்ள உதவும் ஆசீர்வாதம் வருகிறது. இப்போது நான் தியாகமுள்ள மனங்களின் படையைக் கூட்டுகிறேன் -- சத்தானின் தலைக்கு அடிப்பது என்னுடைய காலாகும். மேலும், இதனாலேயே மார்பில் உருவாவதாகிய மீதீர் புனித அன்பு மேல் கட்டப்பட்டுள்ளது. நான் உங்கள் தாய்மை ஆசீர்வாதத்தை நீங்களுக்கு விரிவுபடுத்துகிறேன்." அவள் மறைந்துவிடுகின்றாள்