Piątek, 14 października 1994 roku

Pani przychodzi jako Pani z Guadalupe. Uśmiecha się i rozkłada ręce. Powiedziała: "Proszę zrozumieć, moje dziecko, cud jest w sercach kochających, a nie w szczególnych znakach. Znaki są nowościami, ale owocem są serca. Dlatego, kiedy modlisz się, proś o to, aby serca przyjmowały Świętą Miłość. Co dane ponad to jest zainicjowane na niebie i przez żadne wezwanie wasze własne. Ale twoje modlitwy i ofiary służą otwieraniu serc dla Świętej Miłości. Dlatego bądź spokojny." Zapytałam: "Ale czy więcej ludzi wierzyło by i żyło według tej wiadomości, gdyby były dane szczególne znaki?" Odpowiedziała: "Bóg działa w każdej duszy zgodnie ze swoją Wolą. Jeśli dusza potrzebuje pewnej łaski, aby wierzyć, a Bóg wybiera działanie tym sposobem, to się stanie." Zauważyłam: "Po prostu wydaje mi się, że więcej ludzi uwierzyło by, gdyby było więcej znaków." Odpowiedziała: "Wiadomość sama w sobie powinna być dowodem obecności nieba. Proszę oddaj tu swoją wolę. Modl się, abyś był dobrym posłańcem i o to, aby serca kochały. To wystarczy." Rozkłada ręce ponownie i jasne światło wydobywa się z miejsca, gdzie miałaby być Jej Serce. Odchodzi.