پسر عزیزم، من مریم هستم، مادرت.
راهی که به سوی آسمان میرود راه دشواری است، و برای رسیدن به آن نیاز به انضباط بزرگ دارد. این انضباط باید با آن از پسرم عیسی متحد شود توسط دعای و ثابتقلمی. بدین طریق انسانها که توسط عشق آفریده شدهاند، به خالقشان پیوند مییابند.
از این زندگی خدا در درون او، نور حقیقت را جذب کرده و اجازه میدهد تا خود را تحت هدایت روحالقدس قرار دهد.
هر کس که به اراده الهی پسرم ایمان دارد در ایمان پیشرفت میکند و هیچ چیز از او نخواهد ترسید; برعکس، وی راهنما برای برادران و خواهران خود خواهد شد.
سقوط انسانها از نایماندگی ایمانشان است.
کسانی که به خدا ایمان نمی�ابند، خشک میشوند و هیچ محصولی نداشته باشند.
"عصیر" که آنها را در حقیقت نگه دارد آتش عشق است؛ و این آتش از هدیه پسرم بر صلیب برای فداییشان گناهانشان میآید.
باید هرگز فراموش نکنیم که انسانها تنها خاک هستند، و فقط توسط الهیتی پسرم در آنها نفوذ کردهاند تبدیل به موجوداتی مانند خدا میشوند.
انسانیتشان باید از بین برود تا جایگاه برای الهیت خالقشان فراهم شود.
ارادهی انسان هیچ ارزش خودمندی ندارد، و همین دلیل است که آدمیان باید همه چیزهایی را که متعلق به ارادهٔ خودشان هستند از دست بدهند, همچنین همه چیزی که مربوط به رضایت شخصیشان باشد و هرچیزی که بر روی "من" متمرکز شده باشد، "چرا اینها متعلق به ارادهی الهی نیستند"
آدمیان باید مثل آفریدهٔ خودشان مقدس شوند، و بدین ترتیب درهای آسمان برایشان باز خواهد شد.
امروز از شما میخواهم بیشتر از هر زمان دیگری دعا کنید تا بیشتر از فرزندانش به ایمان برسند.
ممنون، پسر عزیز من، برای گوش دادن. تو و همهی کسانی که در دلت داری را برکت میدهم."
مریم، مادرت که تمام عشق خود را به تو میریزد